Antosz Marek, urodził się 17.11.1967 r. w Szczurowej. Jest absolwentem filologii polskiej w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie. Mieszka w Zaborowie. Wydał tomiki poezji "Nie mogę sięgnąć" (Kraków 1995), “Na skraju duszy”(2003) oraz szkic o twórczości Juliana Kawalca pt. "Prozaik w poetę przemieniony" (Kraków 1996). Laureat Nagrody Literackiej "Głosu Nauczycielskiego". W 1996 r. założył Koło Młodych Autorów Związku Literatów Polskich w Tarnowie i był jego pierwszym prezesem. Pracował jako dziennikarz w tygodniku "Zielony Sztandar", współpracował z "Zarzewiem", "Wieściami", "Gazetą Krakowską", "Temi", "Gospodarzem","Chłopską Drogą", "Czasem Krakowskim" oraz pismem filozoficzno-artystycznym "Koniec wieku". Obecnie (2004 r.) jest dyrektorem Publicznego Gimnazjum w Szczurowej, radnym Powiatu Brzeskiego i redaktorem naczelnym kwartalnika "W zakolu Raby i Wisły".

Baran Józef (1947 - ) Poeta, publicysta. Urodził się 17 stycznia 1947 r. w Borzęcinie. Ukończył studia z zakresu filologii polskiej w WSP w Krakowie. Zadebiutował wierszami w "Tygodniku Kulturalnym" w 1968 r. Pracował jako górnik, nauczyciel, dziennikarz (najpierw związany etatowo z "Wieściami", potem z "Gazetą Krakowską", "Dziennikiem Polskim" i "Sycyną"). Autor wielu reportaży, wywiadów, artykułów publicystycznych z pogranicza kultury drukowanych także w nowojorskim "Nowym Dzienniku". Publikował wiersze we wszystkich ważniejszych pismach, od "Tygodnika Powszechnego" począwszy, poprzez "Kulturę" warszawską i paryską, "Poezję", "Literaturę", nowojorski "Przegląd Polski", aż po toruński "Undergrdunt".wiecej »

Baranowicz Jan (1906-1983 ) Miał także wiele pseudonimów i kryptonimów. Urodził się w Borzęcinie, gdzie spędził dzieciństwo, w wiejskiej zagrodzie, lecz pełne przygód dziecka ciągle niespokojnego i ciekawego świata. Te cechy temperamentu i umysłu były głównym źródłem burzliwości szkolnej i akademickiej edukacji – nakładały się jeszcze na to trudności materialne związane z kosztami kształcenia i opłacania najlichszej choćby stancji. Do gimnazjum w I. 1918/19 uczęszczał w Brzesku, potem do I Gimnazjum w Tarnowie, w r. 1926 złożył tu maturę, rozpoczął studia polonistyczne na UJ, potem wstąpił do Seminarium w Tarnowie, ale niechętny dyscyplinie w warunkach seminaryjnych nie znalazł dla siebie stosownego miejsca.wiecej »

Gałuszka, Józef , Aleksander (17.03.1893 - 6.09.1939) ur. w Szczurowej. Matka Salomea Michalska umarła w okresie wczesnego dzieciństwa, Ojciec Aleksander był wyrobnikiem we dworze Kępińskich - rzeźbił w drzewie. Gimnazjum skończył w Krakowie. Żona Edyta Mertlik (od 1929 ?). Studiował na wydziale Filozofii UJ w Krakowie. W latach 1914-1918 służył w armii austriackiej, na froncie włoskim i rosyjskim. Brał udział w wojnie bolszewickiej. Poeta, w latach 1932-1934 redaktor "Gazety Literackiej" i członek Związku Literatów Polskich w Krakowie. Jako oficer Wojska Polskiego cofając się na wschód, podobno na tle naszego narodowego nieszczęścia, pod Annopolem popełnił samobójstwo. Tomiki wierszy "Promień i grom" (1920); "Uśmiechy Boga" (1922); "Gwiazda komandorii" (1925); "Ludzie bez twarzy" (1927). S. Ignacego Witkiewicza namalował jego portret a B. Wallek- Walewski pisał muzykę do jego wierszy. Zbiorek poetycki "Promień i grom" oraz "Biesiada kameleonów" zostały nagrodzone na konkursie Ministerstwa Kultury i Sztuki, a za "Głosy ziemi" i "Cienie orłów" otrzymał nagrodę literacką miasta Krakowa. W felietonie pt. "O sparszywieniu obyczajów" (Gazeta Literacka, 1932 nr 6) napadł ostro na J. Tuwima. W efekcie za "poglądy antysemickie" w okresie PRL-u był zakaz drukowania utworów tego autora, nie wznawiano jego tomików i w konsekwencji jego poezje odeszły w zapomnienie. Po wojnie, dopiero w 1989 r. ukazał się „Wybór poezji” poety, wydany przez Państwowy Instytut Wydawniczy. Tytuł tomiku to "Cienie orłów", autor prof. Jacek Kajtoch z Krakowa. 

Góra Irena - wieloletnia nauczycielka języka polskiego i rosyjskiego, w latach 1982-1992 Dyrektor PSP w Buczu. Tłumacz przysięgły, działaczka społeczna i samorządowa, wielki przyjaciel młodzieży, miłośniczka przyrody. Urodziła się i wychowała w Porąbce Uszewskiej, obecnie emerytka, mieszka na stałe w Buczu.

Jarosz Andrzej (1947 - ) ur. w Brzesku - jest dyplomowanym Instruktorem terapii Uzależnień i Współuzależnień. Ukończył Studium Apostolstwa Trzeźwości dla świeckich przy Kurii Diecezjalnej w Tarnowie oraz Studium Pomocy Psychologicznej i Studium Terapii Uzależnień i Współuzależnień w Instytucie Psychologii Zdrowia w Warszawie. Z problematyką uzależnień związany od wielu lat. Powieściopisarz i poeta, członek Związku Literatów Polskich w Krakowie, autor zbeletryzowanej autobiografii-poetyckiej trylogii o życiu alkoholika: "Szklana góra", "Przedsionek piekła", "Zdobywca szczytów". Swoje dotychczasowe życie opisał w metaforycznej formie w tomiku poezji "Sny na jawie". Jego najnowsza powieść "Piorun sycylijski" uderza w sam środek najsilniejszego uzależnienia świata, erotomanii, głód miłości jest bowiem silniejszy od głodu narkotykowego. Akcja powieści oscyluje na pograniczu brutalnego erotyzmu i uduchowionej metafizyki. wiecej »

Kosakowski Józef (1903-1998) urodzony w Wojakowej rzeźbiarz i poeta ludowy. wiecej »

Kwaśniak Janusz  – wójt który pisze wiersze, urodził się 23.05.1975 roku w Borzęcinie. W wieku 23 lat został wybrany wójtem gminy Borzęcin i pełni tą funkcję od 1998 roku (uważany za najmłodszego wójta w kraju). Inicjator powstania lokalnej gazety „Kurier Borzęcki” wydawanego obecnie przez GOK) i pierwszy jej redaktor naczelny. Publikował swoje wiersze w rzeszowskiej “Fazie” i poznańskim “Nowym Nurcie“.Ukończył studia z zakresu socjologii zarządzania na kierunku ekonomiki i organizacji gospodarki w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej. Wywiad z wójtem, poetą i działaczem politycznym zamieścił Dziennik Polski w wydaniu z dnia 15 maja 1999 r. więcej »

Marzec Adam, 5.04.1862 - 11.03.1943. Urodził się w Szczepanowie gdzie chodził do wiejskiej szkółki. Swoją wiedzę zdobywał przez samokształcenie. Był pisarzem gminnym w Szczepanowie, Sterkowcu, naczelnikiem gm. Szczepanów, sekretarzem Rady Powiatowej w Brzesku, współzałożycielem Kółka Oświaty, zamienionego później w Kółko Rolnicze. W 1902 przeniósł sie ze Szczepanowa do Jadownik. Stamtąd kandydował do sejmu galicyjskiego i parlamentu austriackiego, przegrywając to z hr. J. Stadnickim, to z baronem J. Goetzem; utrzymywał ścisłą więź z ks. Stojałowskim. Pisał do gazety katolickiej "Związek Chłopski", także do "Wieńca", "Pszczółki" i "Piasta". Jest autorem wierszy patriotycznych i wielu fraszek, drukowanych głównie w Związku Chłopskim". Pisał stylem i językiem prostym, unikając gwarowych domieszek. Używał często pseudonimów i kryptonimów: Jan Bezgatek, Chłop z Szcz., AEM., J.C. z Jadownik i in. Parę wierszy "Chłopa ze Szczepanowa" zamieszczono w zakładce "Almanach"

Mrożek Sławomir -pseudonim Damian Prutus ur. 1 kwietnia 1930 w Borzęcinie, polski dramatopisarz, satyryk, prozaik, rysownik. Studiował architekturę, filozofię orientalną i sztukę. 1950 debiutował jako dziennikarz reportażem w Przekroju. 1950-1954 w redakcji krakowskiego Dziennika Polskiego, 1956-1958 w tygodniku Życie Literackie. 1959 przeniósł się do Warszawy. W 1963 osiadł we Włoszech, w 1968 zamieszkał w Paryżu, następnie w 1989 przeniósł się do Meksyku, od 1996 w Krakowie. Współpracownik eksperymentalnego teatru studenckiego Bim-Bom w Gdańsku. 1956-1960 prowadził w różnych gazetach i czasopismach parodystyczno-satyryczną rubrykę Postępowiec, w Przekroju zaś 1953-1968 cykl rysunkowy Przez okulary S.M. wiecej »

Pasek Jan Chryzostom jest ujęty w zakresie podstawowym programu nauczania, ale omawianie jego twórczości zależy od woli nauczyciela. Jeśli nauczyciel  "wyrabia" czasowo, może omówić, "nie wyrabia" to opuszcza. Zapewne niewielu z nas, którzy na lekcjach polskiego mieli okazję zapoznać się z jego "Pamiętnikami", spisanymi w latach 1690-1695 i odnalezionymi dopiero prawie 150 lat później, wie, że pod koniec swojego życia Jan Chryzostom Pasek osiedlił się w Niedzieliskach k. Szczurowej, gdzie dzierżawił kawałek ziemi i gdzie pracował także jako komornik. Tam też prawdopodobnie umarł w dniu 1 sierpnia 1701 r. (data śmierci jest przybliżona, jako że nie zachowały się żadne wpisy w księgach parafialnych). więcej »

Olejnik Agata, mieszka w Jasieniu. Jest absolwentką Szkoły Poligraficznej i Technikum Kolejowego w Krakowie. Pracuje w drukarni. Lubi słuchać muzyki od operetki poczynając a na bluesie i muzyce rozrywkowej kończąc. Fascynuje ją teatr, filmy i literatura. W wolnych chwilach pisze wiersze o miłości, fraszki, bajki dla dzieci, modlitwy. czytaj » Napisała tez dwie sztuki "teatralne" ( miniaturki). Ponadto wykonuje figurki z masy solnej, a także kartki na płytkach aluminiowych, kartonie lub wycinane z folii aluminiowej. zobacz » Robiła tez pisanki z wełny i ze styropianu malowane piaskiem i brokatem. Poniżej przedstawiam fragmenty twórczości Agaty. Więcej znaleźć można na jej blogu gdzie zamieszcza swoje wiersze »

Piekarz Bogumiła, urodziła się 1 listopada 1939 roku w Jadownikach. Była jednym z sześciorga dzieci licznej rodziny. W wieku 10 lat została osierocona przez swoją matkę, a kilka lat później straciła jednego ze swoich braci. Do szkoły podstawowej uczęszczała w Jadownikach, a następnie kształciła się w Liceum Ogólnokształcącym w Brzesku, w 1963 roku rozpoczęła naukę w Państwowej Szkole Położnych w Krakowie. W wybranym przez siebie zawodzie położnej przepracowała ponad 30 lat. W tym czasie kilkakrotnie zmieniała miejsce swojego zamieszkania, aby ostatecznie powrócić na stałe do Jadownik, swojej rodzinnej miejscowości. więcej »

Pilch Kazimierz (1928-) Historyk pasjonat, autor trzech książek poświęconych rodzinnej miejscowości Bielczy oraz najbliższego regionu. Za działalność partyzancką w Armii Krajowej spędził blisko rok w komunistycznym więzieniu. więcej »

Radzięda Antonina - urodziła się w Jasieniu Tam też uczęszczała do szkoły podstawowej, a później do Liceum Ogólnokształcącego w Brzesku. Po maturze rozpoczęła studia na Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie. Niestety z powodu choroby i śmierci ojca musiała przerwać studia i podjąć pracę. W roku 1959 wyszła za mąż, a następnie urodziła dwoje dzieci, Joannę i Roberta. Kiedy dzieci dorosły, mając więcej wolnego czasu, rozpoczęła samodzielnie studiować i praktykować malarstwo. W 1984r. na zaproszenie siostry wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Tam pracowała i dalej udoskonalała swoje malarstwo, zwiedzała galerie malarskie i brała udział w wystawach obrazów. Otrzymała kilka wyróżnień i nagród, co utwierdziło ją w przekonaniu o ich artystycznej wartości. Maluje w każdej wolnej chwili.  Zdjęcia jej obrazów zobaczyć można na stronie www.radant.art.pl

Również w USA zrodziła się jej twórczość pisarska, aby zagłuszyć tęsknotę za Ojczyzną i rodziną. Od roku 1996, kiedy podjęła pierwsze próby przelania swoich myśli na papier, powstało wiele utworów m.in.:

• powieść obyczajowa „Błędny ognik nad doliną” w 3 tomach

• zbiory nowel: „Spełnione marzenie”, „Szczęście Tereski”, „Witraże uczuć”, „Sępa cień”,

• poezje: „Słowa na wiatr”, „Szepty i krzyki” (przetłumaczono na j. angielski „Whispers and Cries”), „Tylko echo”, „Impresje kwietne”, „W stronę Boga”, „Konik Zubek”- dla dzieci, „Urok ulotny”, „Hej człowieku”, oraz „Refleksy” (jest to wybór wierszy z całej twórczości),

• przemyślenia: „Myśli lotne i ulotne” i „Przysłowia i pogaduszki na wesoło”.

Swój czas dzielła na pobyt w USA i w Polsce, gdzie starała się także zaistnieć ze swoją twórczością.Zmarła 1.02.2022 r.

Biografię opracował: Robert Radzięda

Solak Andrzej (1967-) absolwent LO z 1986 r., absolwent historii UJ, redaktor katolickiego miesięcznika dla młodzieży „Wzrastanie”. Publikował również w „Cywilizacji”, „Nowej Myśli Polskiej”, „Szczerbcu ZŻ NSZ”, „Najwyższym Czasie!”, chicagowskiej „Nowej Gazecie”, „Narodni Myslence” i w wielu innych pismach.  Autor książek: „Wojownicy Chrystusa. Militarne epizody z historii Kościoła” oraz „Patron Polaków. Rzecz o św. Stanisławie Szczepanowskim”. Znaczna część jego publicystyki dostępna jest w internecie na stronie www.krzyzowiec.prv.pl Od kilkunastu lat zaangażowany w pracę z tzw. trudną młodzieżą (dzieci upośledzone umysłowo, dzieci z rodzin patologicznych itp.).

Staśko Paweł (15.01.1892 - 16.12.1943). Urodził się w Borzęcinie gdzie spędził znaczną część życia. Brak śladów że chodził kiedykolwiek do szkoły! Niektórzy krytycy literatury zaliczają go do "modelowych grafomanów" na równi z Heleną Mniszkówną. Powszechnie znany jest ze skandalizujących romansów erotycznych (głównie w świecie artystów, autorów, dziennikarzy, wydawców - często podczas ich wyjazdu na jakąś złocistą riwierę).
Znane jest 28 tytułów jego utworów: głównie powieści, parę nowel, dwa utwory dramatyczne i jeden tomik wierszy. Wiele z tych utworów miały kilka wydań co świadczy o poczytności autora: "Szalona sielanka", "Sabath życia" czy "Odaliska". Wszystkie te utwory powstały w latach 1917-1938. Wiele z nich było pisanych w Borzęcinie: "Hetera. Powieść buduarowa" - 1917; "Rumieniec Duszy" - 1919; "Kwiaty ziemi" - 1920; "Romans autora z bohaterką powieści" - 1923; "Ludzie skrzydlaci" - 1926; "Przygody leśnej rusałki" - 1928 . Żona Pawła Staśko, Felicja z domu z Sekułowiczów podobno też była współautorem jego tekstów. Andrzej Kozioł, z tygodnika Wieści nr 36 z 1991 roku zatytułowany "Borzęcin - okolica literatów napisał: "Takiej wsi nie ma w całej Polsce, może nawet Europie", gdzie oprócz Pawła Staśko, Andrzej Kozioł rozpisuje się o Janie Baranowiczu, Józefie Baranie, Sławomirze Mrożku etc...  O Pawle Staśko pisze: "literat Staśko", jak go nazywano we wsi. Chmurny, z kosturem w dłoni i wzrokiem wbitym w gościniec, chodził po Borzęcinie. Od czasu do czasu gościł u siebie krakowską bohemę, od czasu do czasu wdawał się w gorączkowe przygody z wiejskimi dziewczętami. Prawdę mówiąc nikt już dzisiaj nie potrafi powiedzieć jakim był pisarzem. Nie wymienia go "Wielka Encyklopedia Powszechna", jego nazwisko rzadko pojawia się we wspomnieniach. We wsi pozostała po nim garść anegdotek (podobno żeniąc się z córką ziemianina, sprowadził przyszłego teścia i pokazał mu dworskie pola jako swoją własność) i pomnik na cmentarzu. Przeżarty gruźlicą zmarł na początku wojny, nawet go Niemcy nie zdołali długo potrzymać w więzieniu". Popiersie autora znajduje się na wspólnym grobie małżonków na cmentarzu w Borzęcinie (patrz zdjęcie). Dokładniejszy opis twórczości Pawła Staśko znaleźć możecie tutaj »

Styczeń Janusz, 28.11.1939 -. Urodził się w Biadolinach Szlacheckich, ukończył filologię polska na Uniwersytecie Wrocławskim. Poeta, prozaik, dramaturg, krytyk literacki. Wydał m.in.: "Kontury (1968),; "Lustro-sofista" (1969); "Boski paragraf" (1971); "Trujące piękno" (1982); "Rozkosz gotycka" (1980); "Liście księżyca" (1989); "Poezja mroku" (1994). W 2002 r. został Honorowym rektorem Zielonogórskiego Uniwersytetu Poezji. Parę wierszy P. Janusza zamieszczono w zakładce "Almanach"