Rodzina Bobrowskich z Okocimia
(Magdalena Smolska-Kwinta)
2020-08-31
Generał Stanisław Bobrowski i jego rodzina.
 Bobrowski Stanisław (1896-1990) urodził się w Okocimiu w 1896 roku - został dwukrotnie odznaczony orderem Virtuti Militari (IV i V klasy - srebrnym i złotym), czterokrotnie Krzyżem Walecznych, orderem Polonia Restituta, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski ze Wstęgą, Medalem za Wojnę 1918-1921, Medalem Armii 1939-45, Medalem 10-lecia Niepodległości, Srebrnym Medalem za wieloletnią służbę; francuskimi: Krzyżem Wojennym za wojnę 1914-18 oraz Krzyżem Kombatanckim, jugosłowiańskim "Orderem Orła Białego"; maltańskim Orderem Zakonu Maltańskiego (zdj. przesłane przez Adama Berestyńskiego).
Już w roku 2004 czyli w roku, w którym uruchomiłem portal brzesko.ws, szukałem informacji na temat generała i jego rodziny. Bezskutecznie. I oto 10 marca 2005 r. spotkała mnie niespodzianka. Obszerny artykuł o generale wydrukował w Dzienniku Polskim Pan Jacek Sypień - historyk z wykształcenia, który dotarł do notatek spisanych przez generała. czytaj ».
Zachęcam do przeczytania tego interesującego artykułu. Kończy się on takimi zdaniami: "Swoje wspomnienia zaczął spisywać w 1986 roku. Zajęło mu to trzy lata. Był już wtedy niewidomy. Zmarł w 1990 roku. Po jego śmierci, córka Krystyna przesłała wspomnienia ojca do znajomych w Polsce z prośbą o naukowe opracowanie i wydanie drukiem. Nic z tego nie wyszło. Teraz dwie grube teczki zawierające 330 pomieszanych stron maszynopisu niedawno trafiły do mieszkającej w Olkuszu Bożeny Szczygieł Gruszyńskiej, znajomej Krystyny Bobrowskiej, która stara się je uporządkować. A może w Brzesku, czy Okocimiu znajdą się osoby lub instytucje, które będą chciały wydać drukiem wspomnienia swego niezwykłego krajana?" (podkreślenie moje - Zb. Stós)
Podjąłem wezwanie i nawiązałem kontakt z autorem artykułu, a przez niego z Panią Bożeną Gruszyńską, która dysponowała kopią rękopisu pamiętników. Udało mi się także zainteresować sprawą dr. Jarosława Rubachę (od tamtego czasu, wieloletni współpracownik portalu), który wówczas uczestniczył w pracach seminarium doktoranckiego dawnego Wojskowego Instytutu Historycznego i miał styczność z najwybitniejszymi polskimi historykami wojskowości. I udało się! Pamiętniki gen. Stanisława Bobrowskiego "W służbie Rzeczypospolitej. Moje wspomnienia", w opracowaniu dr. Jarosława Rubachy, w połowie 2006 r. ukazały się w sprzedaży [1]. Więcej wiadomości związanych z pamiętnikami generała zamieszczone jest tutaj ».
Janina i Stanisław Bobrowski (zdj. przesłane przez Adama Berestyńskiego)
W ubiegłym roku pojawiły się rozbieżności dotyczące pochodzenia społecznego rodziny Bobrowskich. Zwróciła mi na nie uwagę Barbara Leszczuk, która po przeczytaniu autobiograficznej książki Adama Berestyńskiego –„Babie lato”[2], w której autor, podający się za krewnego Bobrowskich po matce, wspomina, że jego ojcem chrzestnym był Julian Bobrowski. Berestyński napisał, że jego matka była po kądzieli wnuczką hrabiego Wojciecha Bobrowskiego herbu Jastrzębiec. O pochodzeniu szlacheckim z „gniazda andrychowskiego” wspomina też w swoich pamiętnikach gen. Stanisław Bobrowski [1]. Tymczasem Senator Götz-Okocimski w liście napisanym w lipcu 1928 r. do Władysława Leopolda Jaworskiego zwierzał się ze swoich kłopotów zdrowotnych i m.in. poważnie zastanawiał się nad rezygnacją z mandatu senatorskiego na rzecz Józefa Bobrowskiego: „Przed złożeniem mandatu – napisał Götz - zamierzam mówić z moim najbliższym następcą Józefem Bobrowskim, synem chłopa z Okocimia, (podkreślenie B. Leszczuk) obecnie profesorem gimnazjalnym z Tarnowa adherentem ks. Czuja (...)".
O pomoc w rozwikłaniu wątpliwości wspomnianych powyżej poprosiłem Magdalenę Smolską-Kwintę, wieloletnią współpracowniczkę portalu, członkinię Małopolskiego Towarzystwa Genealogicznego więcej», współpracującą z wieloma genealogami w Polsce, a ostatnio także z portalem genealogicznym Ancestry.com.
Poniższy artykuł to efekt wielomiesięcznej pracy i dowód profesjonalności Magdy, której w imieniu swoim i czytelników portalu bardzo dziękuję. Artykuł wyjaśnia wiele niedomówień i nieścisłości, opisanych we wspomnieniach bliższych i dalszych członków rodziny Bobrowskich i stanowi duży wkład w uzupełnieniu wiedzy o Tej zasłużonej dla kraju rodziny.
Zbigniew Stós
Rodzina Bobrowskich z Okocimia
Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie wywodu genealogicznego i co się ściśle z tym wiąże pochodzenia społecznego rodziny Bobrowskich poprzez zweryfikowanie informacji o tej rodzinie, opublikowanych we wspomnieniach generała Stanisława Bobrowskiego[1] i Adama Berestyńskiego[2] oraz innych dokumentach odnalezionych w internecie i podesłanych przez administratora i czytelników portalu brzesko.ws.
Zacznę od cmentarza w Okocimiu. Odnalazłam grobowiec Bobrowskich, który znajduje się na wprost kaplicy cmentarnej. Na grobowcu od strony południowej znajduje się tablica pamiątkowa poświęcona pamięci braci Bobrowskim, Julianowi i Stanisławowi.[3]
Grobowiec Bobrowskich jest sporych rozmiarów, na stronie wschodniej, zasłoniętej przez rozłożyste bukszpany znajdują się tablice inskrypcyjne.
Po prawej stronie tablica poświęcona Korduli Bobrowskiej z domu Hadera zmarłej w 1932 roku.
Pod tablicą Korduli jest kolejna poświęcona Janowi Bobrowskiemu, który był mężem Korduli i ojcem zarówno gen. Stanisława Bobrowskiego jak i jego licznego rodzeństwa.
Tablica inskrypcyjna z informacjami o Janie zachowała się w szczątkowym stanie, Jan zmarł w 1923 lub 1925 roku, pozostawił wdowę Kordulę, która przeżyła go zaledwie o kilka lat.
Po lewej stronie grobowca, zasłonięta bukszpanem jest tablica inskrypcyjna upamiętniająca Aleksandra Bobrowskiego.
Wyżej wzmiankowany Jan Bobrowski nie pochodził z Okocimia, ożenił się z Okocimianką Kordulą z domu Hadera. Ceremonia ślubna odbyła się w starym, drewnianym, nieistniejącym dziś kościele w Okocimiu, który był filią parafii w Porębie Spytkowskiej. Obecny kościół został wzniesiony w 1885 roku dzięki staraniom mieszkańców i ofiarności ówczesnego właściciela Okocimia Jana Ewangelisty Goetza.
W księdze metrykalnej dla parafii w Porębie Spytkowskiej zapisano akt ślubu, który miał miejsce dnia 25 września 1871 roku, pomiędzy Janem Bobrowskim, kawalerem lat 23 i pół mającym, mieszkającym w domu pod numerem 2, synem Andrzeja i Ewy z domu Tyrkiel, żołnierzem zwolnionym (w domyśle ze służby), pochodzącym z Pomianowej z parafii w Jasieniu, mieszkającym w Okocimiu i Kordulą Haderą, panną w wieku 15 lat, mieszkającą w Okocimiu w domu pod numerem 95, córką Franciszka i Zofii z domu Ciesielskiej, zagrodników. Świadkami uroczystości zostali Franciszek Sydek (dziś nazwisko znane w brzmieniu i zapisie Szydek) murarz i Kazimierz Nowak- kmieć.[4]
Z racji tego, że oboje młodzi byli nieletni ich ojcowie musieli wyrazić zgodę, która została zapisana i podpisana znakiem krzyża, zapewne przez ówczesnego duszpasterza Józefa Rosnera.
Jan i Kordula Bobrowscy doczekali się licznego potomstwa. Trzy lata po ślubie w 1874 roku urodził się Franciszek Bobrowski[5], znany później jako ojciec Gabriel Bobrowski, w 1910 roku mieszkał w Krakowie[6], następnie jako gwardian w klasztorze oo Reformatów w Wieliczce, pomagając pełnić posługi w pobliskiej parafii w Zakliczynie[7]. W następnych latach odnotowany jako w klasztorach we Włocławku i od roku 1930 Jarosławiu[8].
Kolejne dziecko Jana i Korduli, syn Jan Kazimierz przyszedł na świat w Okocimiu w 1877 roku, niewiele o nim wiem, oprócz tego, że w akcie urodzenia odnotowano dokładną datę zgonu na dzień 19 września 1918 roku[9].
W 1879 roku w domu pod numerem 95, czyli w rodzinnym domu Haderów urodził się Ludwik Wawrzyniec Bobrowski[10]. Uczeń gimnazjum w Bochni, następnie student Uniwersytetu Jagiellońskiego, od 1905 roku doktor praw.
O Ludwiku Bobrowskim wspomina Andrzej K. Banach w swojej książce " Kariery zawodowe studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego pochodzenia chłopskiego z lat 1860/1861- 1917-1918[11], dodatkowe informacje dostarczają wydane przez UJ indeksy i krótkie biogramy byłych studentów[12].
Parę dni temu udało mi się pozyskać dokument z archiwum BJ, który przedstawiam poniżej. Wszystkie informacje w nim zawarte są prawdziwe, warto zwrócić uwagę, że w latach 1899/1900 Ludwik mieszkał w seminarium duchownym, czyli prawdopodobnie u swojego starszego brata Franciszka, prawnym opiekunem był ojciec Jan Bobrowski rolnik z Okocimia, a student otrzymywał pomoc finansową w formie stypendium[13].
Ludwik Bobrowski w latach 1907 -1912 prowadził kancelarię adwokacką w Krakowie wraz z Antonim Koziańskim, który był równocześnie współwłaścicielem drukarń w Krakowie i Warszawie.[14]
Trzy lata później w 1882 Jan i Kordula zostali rodzicami Józefa Stanisława[15].
W księdze metrykalnej dla parafii w Porębie Spytkowskiej na stronie 58, pod numerem 12 odnotowano, że Józef Stanisław Bobrowski urodził się w Okocimiu w domu pod numerem 95, dnia 3 marca i został ochrzczony w dniu 9 marca tego samego roku, jako syn Jana Bobrowskiego – szewca, syna Andrzeja i Ewy z domu Tyrkiel i Korduli – córki Franciszka Hadery i Zofii z domu Ciesielskiej. Chrzestnymi dziecka zostali Andrzej Skórnóg – zagrodnik i Teresa – żona Andrzeja Porwisza.
W tym samym dokumencie odnotowano ślub Józefa Stanisława z Marianną Brągiel w Tarnowie w 1912 i zgon Józefa również w Tarnowie pod datą 1 czerwca 1950 roku.
Józef Stanisław ukończył gimnazjum w Bochni[16], Hochschule fur Bodenkultur w Wiedniu, Akademię Rolniczą w Dublanach i rolnictwo na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1908 roku[17]
Józef Stanisław Bobrowski ożenił się z Marianną Brągiel w Tarnowie[18].
Akt małżeństwa został odnotowany w kościele katedralnym w dniu 12 listopada 1912 roku. Józef Stanisław Bobrowski profesor w Tarnowie, syn Jana i Korduli Hadery, urodzony w Okocimiu i mieszkający w Tarnowie pojął za żonę Mariannę Honoratę dwojga imion Brągiel, córkę Jana i Antoniny z domu Trybulec. urodzonej w Radomyślu Wielkim w Wierzchosławicach zamieszkałą. Podług zapisu w/w dokumencie Marianna Honorata urodziła się 15 listopada 1891w Radomyślu Wielkim.
Świadkami na ślubie byli: Rudolf Maak – ck oficjalista, czyli urzędnik i Jan Brągiel wachmistrz ck żandarmerii na pensji.
Jan Brągiel wyraził zgodę na małżeństwo niepełnoletniej córki.
W akcie dopisano, że Marianna Bobrowska zmarła w Tarnowie dnia 3 lipca w 1976 roku.
Podczas ceremonii obecny był brat pana młodego, Gabriel Bobrowski, wtedy gwardian w klasztorze OO Reformatów.
Józef i Marianna są pochowani na cmentarzu komunalnym w Tarnowie.[19] Grobowiec znajduje się w sektorze XVII, w 1 rzędzie, pod numerem 166.
Kolejnym dzieckiem Jana i Korduli Bobrowskich była córka Marianna Anna, urodzona w Okocimiu w 1884 roku[20]. Zmarła rok później na szkarlatynę[21]
Bronisława Ewelina Bobrowska urodziła się 17 sierpnia 1887 r.[22]
W 1906 roku wyszła za mąż za Rudolfa Maaka[23], znanego w Brzesku urzędnika. Maakowie mieszkali w Brzesku, tam przyszło na świat ich pięcioro dzieci: Zbigniew Bronisław Marian, Tadeusz Wiesław Kazimierz, Tadeusz Józef, Marian Stanisław i Stanisław Adam. Rodzina Maaków jest na tyle interesująca, że wymaga poświęcenia jej odrębnego opracowania.
W 1889 roku w parafii okocimskiej miał miejsce chrzest kolejnej z córek Jana i Korduli Bobrowskich – Stanisławy Zofii[24], dziewczynka zmarła dwanaście lat później w 1901 roku na zapalenie mózgu czyli najprawdopodobniej na zapalenie opon mózgowych[25]
Julian Władysław Bobrowski, syn Jana i Korduli został ochrzczony w Okocimiu 28 grudnia 1891 r. [26] W akcie chrztu jest dopisek o ślubie z Heleną z Chrząszczów w 1919 roku w parafii w Dębnie k. Brzeska.
Julian Bobrowski
(źródło: sprawiedliwi.org.pl)
Na początku XX wieku Julian mieszkał w Krakowie. Pracował jako pomocnik handlowy w kamienicy przy Rynu Głównym numer 6, w sklepie korzennym u Henryka Szarskiego. Była to jedna z najlepszych o ile nie najlepsza herbaciarnia w Krakowie, właściciele dokładali wszelki starań, aby zaspokoić najbardziej wyszukane zachcianki smakoszy tego trunku. Najlepsze odmiany eksportowane z najdalszych zakątków świata trafiały najpierw do magazynu, następnie do paczkarni i wreszcie na półki eleganckiego sklepu. Żeby było ciekawie, to nie kamienica została nazwana "Szarą” od nazwiska rodziny Szarskich tylko wręcz odwrotnie, pod koniec XIX w. Stanisław Feintuch, chcąc zaznaczyć swoją polonizację, zmienił nazwisko na Szarski.[27] Na fotografii możemy zobaczyć Szarą kamienicę, w której mieszkał i pracował Julian Bobrowski.[28]
Juliana Bobrowskiego znajdujemy w spisach mieszkańców Krakowa z 1910 r[29].
Helena Chrząszcz urodziła się w 1898 r. w Krakowie, jej chrzest został odnotowany w parafii św. Szczepana[30], była córką Jakuba, służącego i Wiktorii z Kroszczyńskich.
Chrzestnym Heleny był Stanisław Jastrzębski, właściciel dóbr, mieszkający w Krakowie, chrzestną została Helena Dębińska.
Stanisław Jastrzębski był ówczesnym właścicielem Dębna k. Brzeska, żonaty z Marią z Dembińskich. Starszą siostrą Marii była Helena Dembińska po mężu Brzezińska. Jest wysoce prawdopodobne, że Helena pracowała, służyła u Jastrzębskich w Dębnie, tym bardziej, że właśnie w tamtejszym kościele parafialnym w 1919 roku wzięła ślub z Juliuszem Bobrowskim.
Według informacji zawartej na stronie Polin[31], Bobrowscy mieli czwórkę dzieci. Syna Jana i trzy córki: Marię, Teresę i Halinę.
Udało mi się odszukać jedynie akt chrztu Marii Heleny Bronisławy, odnotowany w parafii w św. Jakuba w Brzesku w 1923 roku.[32]
Julian Bobrowski zginął w KL Aushwitz w 1942 roku, Helena Zmarła w 1988 roku i została pochowana na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Aleksander Bobrowski urodził się w Okocimiu w 1893 r.[33] Nie wiem czy ukończył szkołę rolniczą w Wiedniu [1]? Wiem, że na pewno nie studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, ponieważ nie figuruje w żadnych opracowaniach ani dokumentach tej uczelni.
Nie odnalazłam żadnej informacji o majątku Aleksandra Bobrowskiego w dawnym województwie tarnopolskim [1], trafiłam jedynie na wzmiankę w roczniku "Bartnik Postępowy” z 1936 r. w którym wymieniono Aleksandra jako członka komisji rewizyjnej i delegata z Konopnicy.
Konopnica z pobliską Mszaną należały wówczas do województwa lwowskiego i były znacznie oddalone zarówno od Zborowa jak i Tarnopola.
Nieco więcej informacji dostarczają Kroniki Powiatu Brzeskiego autorstwa Jana Burlikowskiego. W roku 1962 Aleksander był prezesem Związku Plantatorów Roślin Oleistych[34]. Parę lat wcześniej w 1956 roku działał w Związku Hodowców Trzody Chlewnej[35], w tym samym czasie działał na rzecz elektryfikacji Okocimia[36]
Mieszkał w Okocimiu, w samym centrum wsi, w domu pod nr. 175 i w brew temu o czym wspominają rodzinne opowieści [2] dom ten nie był dworem. W historii Okocimia zapisały się trzy dwory, z których do dziś zachowały się szczątki jednego[37] i żaden nie wpisuje się w lokalizację gospodarstwa rodziny Bobrowskich.
Dom przy ul. Goetzów Okocimskich 175[38], to dość duży parterowy budynek z werandą, zabudowań tego typu w Okocimiu było sporo, to typowa wiejska architektura.
Stanisław Bobrowski urodzony i ochrzczony w kościele parafialnym w Okocimiu w 1896 roku[39], syn Jana Bobrowskiego – rolnika i Korduli Hadery.
W dokumentach parafii w Porębie Spytkowskiej w 1871 roku odnalazłam akt zgonu Ewy urodzonej Tyrkiel, małżonki Andrzeja Bobrowskiego określonego słowem "famuli” czyli parobka w folwarku, służącego. Zgon nastąpił 11 września, jako przyczynę wpisano puchlinę wodną.
Andrzej Bobrowski wdowcem był zaledwie kilka miesięcy. 4 lutego 1872 roku ożenił się z Agnieszką Sachą, panną pochodzącą z parafii w Porąbce[40]
Pierwsze dziecko Andrzeja i Agnieszki, przyszło na świat w październiku 1872 roku.[41]
Józef Bobrowski urodzony w Okocimiu w domu pod numerem 25 i ochrzczony w parafii w Porębie Spytkowskiej w 1872 roku[42], syn Andrzeja Bobrowskiego, służącego urodzonego z Szymona i Petroneli Krężel i Agnieszki, służącej, córki Jana Sachy i Marianny Markownej.
Informacje zawarte w tym dokumencie wymieniają rodziców Andrzeja. Matka Agnieszki została wpisana pod nazwiskiem Markowna (Marek), w akcie ślubu wpisano Mariannę Gajdę, ta rozbieżność jednak nie ma żadnego znaczenia dla wywodu przodków rodziny Bobrowskich.
Andrzej i Agnieszka Bobrowska mieli jeszcze jednego syna, Jan urodził się w Okocimiu w 1876 roku[43], Agnieszka z domu Sacha zmarła w 1882 roku z powodu puchliny wodnej w wieku 42 lat[44], Andrzej Bobrowski przeżył żonę o 6 lat , zmarł 8 grudnia 1888 roku[45].
Informacje zawarte w akcie ślubu Jana Bobrowskiego z Kordulą Haderą, kierują dalsze poszukiwania do parafii w Jasieniu.
W księgach metrykalnych zawierających wpisy dla Pomianowej, która należała do parafii w Jasieniu odnalazłam akty urodzenia sześciorga dzieci Andrzeja i Ewy z Tyrkielów Bobrowskich:
Franciszek Bobrowski urodzony w roku 1833 w parafii w Jasieniu (niestety ten rocznik nie zachował się w archiwum w ADT) i na pewno dziecko nie urodziło się w później wspomnianych Chomranicach! Franciszek ożenił się w parafii pod wezwaniem św. Jakuba w Brzesku dnia 3 lutego 1861 roku z Marianną Rybicką, córką Jakuba i Anny Dudek, pochodzącą z Brzeska [46] Tej parze urodziło się przynajmniej dwoje dzieci; syn Andrzej w roku 1861 
Wpis pod numerem 24, 27 października 1861 w kościele parafialnym w Brzesku został ochrzczony Andrzej Bobrowski, urodzony tego samego dnia w Brzesku w domu pod numerem 209 z Franciszka Bobrowskiego syna Andrzeja i Ewy urodzonej Tyrkiel, szewca i z Marianny Rybickiej córki Jakuba Rybickiego i Anny Dudek.[47]
Z informacji zawartej w akcie chrztu Andrzej Bobrowski zmarł 3 listopada 1863 roku.
Córka Marianna Bobrowska urodziła się w Brzesku i została ochrzczona w tej parafii dnia 11 stycznia 1863 roku.
W lutym 1835 roku w Pomianowej w domu pod numerem 2 urodził się Tomasz Bobrowski syn Andrzeja, urodzony z Szymona i Petroneli Krężelonki, służący w Pomianowej i Ewa, córka Antoniego Tyrkiela i Katarzyny Michałek.[48]
W lata 1837-1844 w Pomianowej urodziły się kolejno 3 córki: Julianna, Agnieszka i Marianna.[49]
W 1845 roku w kościele parafialnym w Jasieniu odnotowano chrzest Wojciecha, a w lutym 1848 Jana Bobrowskich.[50]
Wszystkie dzieci urodziły się i zostały ochrzczone w jasieńskiej parafii. Informacje dotyczące ich ojca, czyli Andrzeja zazwyczaj się pokrywają, czyli podani są dziadkowie nowonarodzonych i zajęcie, status społeczny. W przypadku aktów urodzeń syna Tomasza i córki Julianny w dokumencie widnieje "servus” lub określenie " vilicus in aula serviens”, co w dosłownym tłumaczeniu znaczy służący i służący we dworze.
Z nielicznych opracowań historycznych dotyczących Pomianowej wynika, że istniały tam zabudowania gospodarcze. Czworaki, zapewne jakieś stajnie i stodoły. Z kolei w samym Jasieniu był dwór, który do dziś istnieje, w 2012 roku funkcjonował jako dom dziecka. W pierwszej połowie XIX wieku większa część majątku należała do rodziny Krasickich, po 1882 dobra zostały kupione przez Kazimierza Baltazińskiego.[51]
Tomasz Bobrowski w 1868 roku ożenił się w Brzesku z Katarzyną Fortuną[52], z zawodu był kowalem, w latach 1869-1872 w aktach tej parafii odnotowano urodzenia 3 córek tej pary: Anny, Rozalii i Marianny.[53]
Dalsze losy Tomasza i jego potomków nie są nam znane.
Wojciech Bobrowski, zmarł na zapalenie płuc dnia 28 września 1914 roku.[54] W dokumencie wpisano, że był żonaty z Marcelą urodzoną Kraus i w chwili śmierci miał 69 lat.
Wymieniona Marcela Kraus była prawdopodobnie drugą żoną Wojciecha. Wcześniej był żonaty z Anną Janiszewską. W latach 1868-1878 rodzina mieszkała w wiosce Diament, która należała do parafii Otfinów.
W księgach chrztów odnalazłam akty urodzeń czwórki dzieci Wojciecha i Anny Bobrowskich.[55]
Bronisława Bobrowska urodzona 30 sierpnia 1868 roku z Wojciecha syna Andrzeja i Ewy Kwiecińskiej i Anny córki Antoniego Janiszewskiego i Joanny Borowskiej.
W dokumencie błędnie zapisano nazwisko matki Wojciecha, z jego aktu chrztu wiemy, ze nazywała się Tyrkiel a nie Kwiecińska lub Kwiatkowska bo i takie nazwisko pojawia się w innych aktach urodzeń dzieci Wojciecha i Anny.
Pozostała dzieci Bobrowskich ochrzczone w parafii Otfinowskiej to;
Marianna Bobrowska urodzona 17 listopada 1872.
Stanisław Feliks Bobrowski urodzony 16 stycznia 1876 (zmarł 15 października 1876)
Emilia Bobrowska urodzona 13 stycznia 1878.
We wszystkich dokumentach Wojciech Bobrowski występuje jako "hortulanus” czyli zagrodnik, chłop bezrolny, nie posiadający ani własnego pola ani inwentarza.[56]
Udało mi się ustalić, że Emilia Bobrowska wyszła za mąż za Wojciecha Owsiaka w latach 1898-1905 w Krościenku Niżnym (parafia Krosno) z tego związku urodziło się czworo dzieci.[57]
Akt potwierdzający zawarcie małżeństwa Andrzeja Bobrowskiego z Ewą Tyrkiel znalazłam w parafii w Chomranicach, oddalonej od Pomianowej o 50 kilometrów.
Wpis nr. 4, dnia 18 listopada 1828 pleban Michał Wikarski pobłogosławił małżeństwo zawarte między Andrzejem Bobrowskim mieszkającym w domu numer 24 lat 22 mającym i Ewą Tyrkielonką lat 21. Świadkami zostali Antoni Kundziak i Błażej Raczek z Pisarzowej.[58]
Od roku 1795 właścicielami Chomranic była rodzina Trzetrzewińskich, która kupiła dobra od Poncjusza Ulatowskiego, następnie przeszła na własność Stanisława Stańskiego.[59]
Andrzej Bobrowski urodził się w Chomranicach 25 listopada 1806 roku jako syn Szymona Bobrowskiego i Petroneli Krężel.[60]
Szymon Bobrowski i Petronela Krężel zawarli związek małżeński w Chomranicach 10 listopada 1802 roku.[61]
Księgi metrykalne dla Chomranic przechowywane w Archiwum Diecezjalnym w Tarnowie zachowały się od 1744 roku, w związku z tym można było przeprowadzić odpowiednią kwerendę w celu ustalenia wcześniejszych pokoleń.
Szymon Bobrowski nie urodził się w 1772 roku, na co wskazywałby wiek podany w akcie ślubu a 9 lat wcześniej w 1763 roku. Pomyłka jest w akcie ślubu, gdyż odnaleziony przeze mnie dokument dotyczy chrztu jedynego Szymona Bobrowskiego, którego odnotowują skrupulatnie przejrzane księgi z chomranickiej parafii.
19 października (1763 roku) ja jak wyżej ochrzciłem syna Szymona Judę z Mateusza i Franciszki Bobrowskich. Chrzestnymi zostali; szlachetnie urodzony Roman Kisielowski i szlachetnie urodzona Rozalia Dobrowolska, wszyscy z Chomranic.[62]
Mateusz i Franciszka Bobrowscy mieli jeszcze dwóch synów Wojciecha i Mikołaja. Poniżej przedstawiam akty chrztów.[63]
29 marca (1772 roku) ja jak wyżej ochrzciłem syna Wojciecha z Mateusza Bobrowskiego i Franciszki. Chrzestnymi zostali; Józef Jawor z Brusna i Marianka Piaskoszczonka z Chomranic.
3 grudnia (1775 roku) ja Franciszek Bogucki miejscowy pleban ochrzciłem syna Mikołaja z pracowitych Mateusza i Franciszki Bobrowskich. Chrzestnymi zostali: Piotr Krężel i Marianna Gurczonka, wszyscy ze wsi.
Udało mi się odnaleźć akt ślubu Mateusza i Franciszki, który miał miejsce w Chomranicach w 1758 roku.
25 stycznia (1758 roku) ja jak wyżej pobłogosławiłem małżeństwo zawarte pomiędzy Mateuszem Bobrowskim i Franciszką Sobczykowną. Świadkami zostali Jakub Widał i Tomasz Woynowski.[64]
Graficzna prezentacja przodków
Przedstawiony wywód przodków generała Stanisława Bobrowskiego został stworzony w oparciu o dokumenty źródłowe pozyskane z archiwów ujętych w opracowaniu. Nie zostały pokazane wszystkie dokumenty, ponieważ nie wszystkie według przyjętych kryteriów były kluczowe.
Zebranie wszystkich materiałów i następnie ich opracowanie zajęło sporo czasu, ale było niezbędne, aby uciąć spekulacje na temat szlacheckiego pochodzenia tej rodziny Bobrowskich.
Publikacje pamiętnikarskie wymagają weryfikacji źródłowej, opowieści o majątkach, dworach i tytułach często są wynikiem powielania przez kolejne pokolenia nieprawdziwych informacji, które z jakiegoś powodu nie chciały się identyfikować z włościańskimi korzeniami lub nie miały dostępu do źródeł, aby te informacje sprawdzić.
Ubarwianie historii własnej rodziny i przypisywanie sobie tytułów i herbów nie jest niczym nowym, dziś bez trudu można udowodnić fałszerstwa sięgające czasów Królestwa Polskiego i działającej wówczas Heroldii. Znane są również przypadki fałszerstw w Galicji, wśród rodzin ubiegających się o potwierdzenie szlachectwa przed Wydziałem Stanów we Lwowie.
Nawet po wojnie takie zdarzenia miały miejsce, choćby w przypadku generała Juliusza Sokolnickiego, samozwańczego prezydenta RP na uchodźctwie, który spreparował swój życiorys.[65]
Wiele podobnych, ciekawych przypadków opisał Szymon Konarski w wydanej w Paryżu w 1967 pracy pt. "O heraldyce i heraldycznym snobizmie”, w której przedstawia sposoby działania i motywy, którymi kierowały się przedstawione w publikacji osoby.[66]
Magdalena Smolska-Kwinta
Przypisy:
[ 1] "W służbie Rzeczpospolitej, moje wspomnienia” Stanisław Bobrowski, wyd.Meriton 2006 r.
[ 2] "Babie Lato” Adam Berestyński, wyd. Baran i Suszczyński 2000 r.
[ 3] Fotografia wykonana dnia 1.05.2020 przez autorkę artykułu
[ 4] Archiwum Diecezjalne w Tarnowie, mikrofilm 2100360
[ 5] ADT, akta papierowe, sygnatura KMP XXII/1
[ 6] Archiwum Narodowe w Krakowie (ADT), Spis ludności Krakowa 1910 , sygnatura 29/90/0
[ 7] "Dzieje parafii w Zakliczynie k. Myślenic” A. Mysiński, Zakliczyn 2001
[ 8] "Kościół Trójcy Przenajświętszej w Jarosławiu", wikipedia ó
[ 9] ADT, akta papierowe, sygnatura KMP XXII/1
[10] ADT, akta papierowe, sygnatura KMP XXII/1
[11] "Studenci UJ w latach 1860 – 1918 pochodzenia chłopskiego z terenu powiatu brzeskiego", Lucjan Kołodziejski, brzesko.ws ó
[12] "Corpus studiosorum Universitatis Iagellonicae in saeculis XVIII-XX”
[13] Archiwum UJ, sygnatura S II 221
[14] Polski Słownik Biograficzny, tom 14, str. 606, Koziański Kazimierz Antoni.
[15] ADT, akta papierowe, sygnatura KMP XXII/1
[16] SPRAWOZDANIE DYREKCYI C, K, GIMNAZYUM W BOCHNI 2A ROK SZKOLNY 1902.
[17] "Corpus studiosorum Universitatis Iagellonicae in saeculis XVIII-XX”
[18] Archiwum Narodowe w Krakowie (ANK), oddział w Tarnowie , sygnatura 33/429/0
[19] Cmentarze Komunalne w Tarnowie, tarnow.grobonet.com ó
[20] ADT, sygnatura KMP XXII/1
[21] ADT, sygnatura KMP XXII/3
[22] ADT, sygnatura KMP XXII/1
[23] ADT, mikrofilm 2100360
[24] ADT KMP XXII/1
[25] ADT, mikrofilm 2100360
[26] ADT, mikrofilm 2100360
[27] "Sklepy Krakowa na początku XX wieku” Stanisław Garlicki, wyd. TMHiZK, 2008 rok
[28] "Stare kamienice - Rynek", www.starykrakow.com.pl ó
[29] ANK, sygnatura 29/90/0/-/2
[30] ANK, sygnatura 29/331/0/1/54
[31] Historie pomocy - Rodzina Bobrowskich, sprawiedliwi.org.pl ó
[32] Archiwum parafii św. Jakuba w Brzesku
[33] ADT, mikrofilm 2100360
[34] Kronika Powiatu Brzeskiego, J. Burlikowski, tom 1, wyd. 2008
[35] Kronika Powiatu Brzeskiego, J. Burlikowski, Tom 5, wyd 2009
[36] Kronika Powiatu Brzeskiego, J. Burlikowski, Tom 5, wyd.2009
[37] "Dwór w Okocimiu Górnym na sprzedaż" Zbigniew Stós, brzesko.ws
[38] Zdjęcie wykonane 21.04.2020 – ze zbiorów własnych
[39] ADT, mikrofilm 2100360
[40] ADT, mikrofilm 2100360
[41] ADT, sygnatura KMP XXII/1
[42] ADT, mikrofilm 2100360
[43] ADT, sygnatura KMP XXII/1
[44] ADT, sygnatura KMP XXII/3
[45] ADT, sygnatura KMP XXII/3
[46] ADT, sygnatura KMB XXVII/2
[47] ADT, sygnatura KMB XXVII/2
[48] ADT, sygnatura KMJ VIII/1
[49] ADT, sygnatura KMJ VIII/1
[50] ADT, sygnatura KMJ VIII/1
[51] "Dwory i pałace wiejskie w Małopolsce i na Podkarpaciu” wyd. Rebis, 2012.
[52] ADT, sygnatura KMB XXVII/2
[53] ADT, sygnatura KMB XXVII/1
[54] ADT, mikrofilm 2100361
[55] ADT, mikrofilm 1899500
[56] "Słownik łacińsko-polski dla prawników i historyków”, Janusz Sondel, wyd.2009
[57] AP w Rzeszowie, oddział w Sanoku, sygnatura 60/1097/0/-/7
[58] ADT, sygnatura IV/15
[59] Chromanice - czasy nowożytne, saczopedia.dts24.pl ó
[60] ADT, sygnatura IV/14
[61] ADT, sygnatura IV/15
[62] ADT, sygnatura KMC IV/1-6
[63] ADT, sygnatura KMC IV/1-6
[64] ADT, sygnatura KMC IV/1-6
[65] "Oszust genealogiczny", Tomasz Lenczewski, tomaszlenczewski.pl ó
[66] "O heraldyce i heraldycznym snobizmie”, Szymon Konarski, wyd. 1992, Oficyna Wydawnicza Auditor, Warszawa.
|