Burmistrz zrezygnował z funkcji.  (bap)  2020-09-04

Wiele informacji na temat Stanisława Madeyskiego dowiedzieć się można z artykułu Doroty Malec poświęconemu tej ciekawej i zasłużonej, także dla Brzeska, postaci [1]. Poniżej cytuję fragmenty artykułu mówiące o pobycie Stanisława Madeyskiego w Brzesku:

Wśród najwybitniejszych polskich prawników XIX i XX wieku nie było wielu notariuszy. Żaden z nich nie mógł przy tym poszczycić się tak wielkimi osiągnię­ciami i wysoką pozycją w świecie nauki i polityki, a także międzynarodowym śro­dowisku notarialnym, jak Stanisław Madeyski (1841-1910). Przez wiele lat był notariuszem w podkrakowskiej wsi Liszki, a następnie Brzesku i Podgórzu, kierował ogólnokrajowym austriackim stowarzyszeniem nota­riuszy, doszedł do godności dziekana Wydziału Prawa i Administracji Uniwersy­tetu Jagiellońskiego, a następnie rektora krakowskiej Almae Matris.

(...) Problemy zdrowotne dzieci, którym lekarze zalecili zmianę klimatu, po­łączone z konfliktem Madeyskiego z miejscowym sędzią powiatowym, zmusiły go do starań o przeniesienie do innej miejscowości. W 1875 r. uzyskał zgodę na uruchomienie - w drodze przeniesienia - kancelarii notarialnej w Brzesku, za sprawą której sytuacja materialna rodziny uległa dalszej poprawie. Początkowo Madey­ski wykazywał dużą niechęć do prowadzenia jakiejkolwiek działalności politycz­nej, przed podjęciem decyzji o przeniesieniu, przeprowadził w Brzesku rozmowy z burmistrzem i starostą powiatowym, by upewnić się, że nie będzie zmuszony do zajmowania się polityką. Szybko zyskał zaufanie miejscowej społeczności, na co wpływ miało - jak sam podkreślał - „umiarkowanie w sprawach honorarium”.  (...)

Kolejnym krokiem w stronę kariery politycznej stało się, mimo deklarowa­nej początkowo niechęci dla działalności tego rodzaju, wybranie Madeyskiego w roku 1877 na wiceprzewodniczącego rady powiatowej, a następnie na burmistrza Brzeska. Szybko jednak - rozczarowany stosunkami wewnętrznymi w urzędzie, niskim poziomem fachowym urzędników, do których nie miał zaufania, charakte­rem spraw, załatwianych w urzędzie - zrezygnował z pełnienia funkcji burmistrza."

Inną wersję rezygnacji podają Feliks Kiryk i Jan Lach: "(...spory o budżet były niejednokrotnie bardzo ostre. W roku 1877 doprowadziły do rezygnacji z funkcji burmistrza Stanisława Madeyskiego, który nie zgodził się na propozycję budżetowe przygotowane przez jego zastępcę, Ignacego Rybickiego, którego poparła większość radnych." [2]