Małżeństwa borzęcan w parafii św. Jana Kantego w Chicago  (Andrzej Kobyłecki)  2020-10-24

Andrzej Józef Kobyłecki
Pembroke, Ontario, Kanada – październik 2020.

Małżeństwa borzęcan w parafii św. Jana Kantego w Chicago
od czerwca1909 do końca 1913 roku
- przyczynek do wiedzy o ich życiu na emigracji w Stanach Zjednoczonych.

Wprowadzenie

W niniejszym opracowaniu termin borzęcanie, będzie używany w znaczeniu mieszkańca lub mieszkanki Borzęcina, natomiast mieszkaniec Borzęcina płci męskiej będzie określany jako  borzęcak a mieszkanka tej wsi jako borzęcanka.

W omawianym okresie była to wieś należąca do starostwa (powiatu) brzeskiego w Galicji Zachodniej. Obecnie są to dwie wsie: Borzęcin Dolny i Borzęcin Górny, należące do powiatu brzeskiego w woj. małopolskim. Oprócz nich istniało i istnieje w Polsce jeszcze wiele wsi o tej samej nazwie, dlatego też od nazwy rzeki, nad którą położony jest ‘’nasz’’ Borzęcin, Alojzy Kobyłecki nazwał go Borzęcinem nad Uszwicą W niniejszym opracowaniu wieś ta będzie w skrócie określana jako Borzęcin.

W 2005 roku, w ramach zbierania materiałów do monografii rodziny Kobyłeckich z Borzęcina, przeglądałem mikrofilm ksiąg ślubów parafii św. Jana Kantego w Chicago z okresu od czerwca 1909 do końca roku 1913. W trakcie kwerendy zauważyłem, że bardzo wiele ślubów odnotowanych w tych księgach zawieranych było przez mężczyzn lub kobiety, których miejsce urodzenia określone było jako ‘’Borzecin pow., Brzesko, Galicja’’, a miejsce chrztu, jako ‘’Borzecin diecezja tarnowska’’, czyli był to ‘’nasz’’ Borzęcin. Dalej takie śluby, w których co najmniej jedna osoba pochodziła z Borzęcina, będą nazywane ślubami borzęcan, zaś wszystkie takie śluby zawarte w okresie od czerwca 1909 do końca 1913 w parafii św. Jana Kantego w Chicago,  ślubami borzęcan na Kantowie. Tak Polacy zwali wtedy, od nazwy parafii, tę dzielnicę Chicago. Czytaj całość TUTAJ ».

---

Kilka słów o autorze

Andrzej Kobyłecki (1940-), wnuk Józefa Kobyłeckiego z Borzęcina. Absolwent Wyższej Szkole Rolniczej - Odział Geodezji i Urządzania Terenów Rolnych w Krakowie. Były asystent w WSR i UJ (Katedra Logiki) w Krakowie oraz w Katedrze Geodezji i Urządzania Terenów Rolnych na Akademii Rolniczo-Technicznej w Olsztynie. Następnie pracował w Instytucie Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach, jako kierownik pracowni Urządzania Terenów Rolnych.
W roku 1981 uzyskał w Olsztynie stopień doktora nauk technicznych za pracę ’’Parametry rozłogu gospodarstwa rolnego a odległość przewozu na jego obszarze’’.  W roku 1986 wyemigrował z rodziną do Kanady, gdzie został zatrudniony jako geodeta w dwu podziemnych kopalniach złota położonych na północy Ontario. W latach następnych przeniósł się do Ottawy gdzie zajmował się głównie wykonywaniem analiz statystycznych dla kilku zakładów w kanadyjskim Instytucie Badawczym Chorób Zwierząt.

Pod koniec lat 60. u.w. zainteresował się taternictwem i speleologią, w ramach której jego największym osiągnięciem było odkrycie w 1966 roku, tuż pod szczytem Małołączniaka w Tatrach Zachodnich, nowej jaskini nazwanej  później nad  Kolinami oraz sporządzenie jej planu. Dwa lata później po połączeniu jej z niżej leżącą Jaskinią Śnieżną utworzony został system nazwany Jaskinią Wielką Śnieżną o głębokości  -772 m. - 6-tą jaskinią pod tym względem na świecie.

W 1977 zamieszkał w Winnipeg, najbardziej ‘’płaskiej’’ obok Saskatoon  prowincji  kanadyjskiej, gdzie wrócił do swojego hobby jaskiniowego. Wstąpił do tamtejszego Towarzystwa Speleologicznego, w którym przez jakiś czas był jej prezesem, a we współpracy z Służbą Geologiczną Manitoby prowadził prace nad inwentaryzacją zjawisk krasowych w projektowanych granicach nowego Parku Narodowego.

Po powrocie z Winnipeg do Ottawy, gdzie korzystając z mikrofilmów w mormońskim Centrum Rodziny rozpoczął zbieranie materiałów do swojego drzewa genealogicznego. Obecnie jest już od lat na emeryturze i kontynuuję swoje badania ‘’borzęckie’’.