„Idą święta”
(Stanisław Filip)
2021-12-26
„Idą święta”
Idą święta, świeci gwiazda,
Cieszy juhas się i gazda,
I rzemiecha, i artysta,
Biedak i kapitalista,
Uczciwy no i złodziej,
Ale także ksiądz dobrodziej.
Więc my także się cieszymy,
Chociaż jeszcze nie ma zimy.
Idą święta, a więc ciasta,
Będą jadły wsie i miasta,
Będą gadały zwierzęta,
Tak jak zawsze na te święta.
Może będzie dość pogody
I odpoczną samochody;
Będzie zatem mniej kolizji.
Może wreszcie w telewizji
Mniej tych reklam. Za to wszędy
Będą śpiewać nam kolędy.
Wszystko to się może zdarzyć;
Czasem dobrze jest pomarzyć.
Już marzenia się ziściły,
No bo na to nie ma siły,
Więc ku radości familii
Dotrwaliśmy do Wigilii.
W telewizji jest już przerwa,
Dziś nie grają nam na nerwach,
Dzisiaj groźby nie ma żadnej
Ani afery szkaradnej.
Dziś strajkami nas nie straszą
Ani służbą zdrowia naszą.
Dzisiaj TiVi uśmiechnięta;
Nic dziwnego – przecież święta.
Więc zebrała się rodzinka,
W kącie stoi już choinka,
Pod choinką paczki leżą
Do rozdania przed wieczerzą.
Wszyscy oglądają dary.
Przyniósł je Mikołaj stary,
Może nawet z Bożej łaski
Nie fałszywy, anglosaski.
Obrus biały, sianko, kwiatki,
Na talerzu są opłatki.
Najpierw zawsze są życzenia,
No a potem – do jedzenia!
Pierwszy idzie barszcz z uszkami,
Uszka zawsze są z grzybami.
I kapusta i pierogi,
Tyle żarcia, Boże drogi!
No bo jeszcze będzie chyba
Karp – to tradycyjna ryba.
Może będzie też makowiec,
Wielgachny jak odrzutowiec.
Ktoś tam raczy się kompotem
Albo kawą. A co z kotem?
Kot pasztety chce zajadać,
No bo trzeba będzie gadać,
I do tego ludzkim głosem.
Kot więc mruczy coś pod nosem,
Na dodatek jeszcze zieeewa:
- Co tym ludziom się zachciewa!
Wreszcie kończy się wyżerka.
Czeka jeszcze nas pasterka
Albo pościele pachnące.
Oj, te święta są męczące,
Choć te święta to też praca,
Ona radość nam przywraca
I dlatego nikt nie wątpi;
Nic tych świąt nam nie zastąpi!
Stanisław Filip
mieszkaniec Wrocławia urodzony w Brzesku.
|