Najważniejsza jest miłość.
Teraz więc pozostaje wiara, nadzieja i miłość, te trzy, lecz z nich największa jest miłość. Tak czytamy w liście do Koryntian. Z całą pewnością głęboki sens miłości można było zrozumieć i odczuć uczestnicząc w uroczystościach zorganizowanych przez brzeskie władze w Święto 3 – go maja. Dla wszystkich zebranych słowa, które zostały wygłoszone w homilii, to jednoznaczne potwierdzenie cnót stanowiących fundament na którym opiera się chrześcijański stosunek do człowieka. Język miłości, który można było usłyszeć zapewne zapadnie na długo w pamięci, zwłaszcza wśród licznie zgromadzonej młodzieży szkolnej z pocztami sztandarowymi z poszczególnych szkół. Wychowanie i kształtowanie postaw młodych Polaków to podstawowy cel i sens takich patriotycznych uroczystości. W Brzesku możemy być dumni, że tak jednoznacznie cenimy i akcentujemy prawdziwe wartości, które wybrzmiewają w sposób oczywisty, nie budzący żadnych wątpliwości.
Zacytowanie w wygłoszonym kazaniu wiersza poety, będącego niezłomnym i wybitnie bezkompromisowym publicystą programu „W tyle wizji” z TVP – info, to ciekawy eksperyment. Wiersz donośnie wybrzmiał w Kościele i zrobił na zgromadzonych odpowiednie wrażenie. Wszyscy zgromadzeni na Mszy Świętej nie mogli nie poczuć, że są w Domu Bożym, w którym wiara, nadzieja i miłość do bliźniego jest najważniejsza. Kolejny raz w brzeskiej farze poczuliśmy moc słowa i jego dobroczynne oddziaływanie.
"Z Norwida"
Coś ty Polakom zrobił, Janie Pawle,
że Cię łajdacy szkalują tak nagle,
łasząc się pierwej...
Gdy na podstawie starych akt ubeckich
dzieci agentów dawnych służb sowieckich
plują codziennie.
Pamiętam wasze twarze, tak skupione,
wpatrzone w Ciebie jak w świętą ikonę,
te komplementy i te fotografie,
których zrachować nawet nie potrafię...
Świat nam się zmienia, chociaż nie za bardzo,
gdy jego piękno miesza się z ohydą.
Bo kiedy maski i łuski opadną,
święty staje się świętszym,
gnida nadal gnidą.
Zrozumieliśmy dobitnie, że nie wolno nam przejść do porządku dziennego nad dokonanym drugim zamachem na polskiego papieża. Ta rana nie może się zabliźnić i zostać rozgrzeszona. Musimy być czujni, nie możemy pozwolić na puszczanie płazem takich ordynarnych i ohydnych draństw, które dzieją się na naszych oczach. Poeta wie co pisze, wspominając tych, którzy łasili się pierwej. W latach 1975 -1981 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej i był sekretarzem POP programu III Polskiego Radia. Wówczas na pewno nie łasił się do wybranego na Stolicę Piotrową polskiego kardynała. Poeci jak to oni przeżywają rozterki i chwile uniesień i tak już jest. Tak naprawdę poetyckie teksty to nikomu na nic się nie przydają, bo cała prawda o człowieku i właściwym życiu została objawiona, wystarczy się do niej stosować i ją zgłębiać.
Teodor Kos