Koncert na dwa fortepiany.
(Teodor Kos)
2024-05-07
Koncert na dwa fortepiany.
Dawno nie otwierałem jadaczki, bo nic szczególnego się nie działo i wreszcie znalazł się dobry powód by sobie trochę pofolgować i poużywać. No bo jak tu nie zwrócić uwagi na jędrne polemiki i twórcze zawirowania dziejące się w kulturze brzeskiej. Życie nie znosi próżni i pojawiają się różne wydarzenia, które organizują różni, wcale nie próżni, znamienici obywatele grodu nad Uszwicą. Na portalu za wielką wodą można było niedawno przeczytać i zobaczyć oszałamiającą relację z uroczystej gali poświęconej promocji Antologii Poetów Ziemi Brzeskiej „Ocalić od zapomnienia II”. Relacja dała świadectwo jak ta świetna impreza zachwycała organizatorów i niektórych uczestników. Wszyscy byli zachwyceni, wzajemnie się komplementowali i dowartościowywali, niestety po cmokaniu i zachwytach, jak to w życiu bywa, znalazła się czarna owca, która chwyciła za pióro czy też raczej klawiaturę i wystukała swoje dziwaczne żale do wydawców Antologii. Zrobił się mały szum.
Tym kimś okazała się jedna z pereł regionu, która jak to perła, udowadniać zaczęła, że jest drogocenna i lśniąca, i nie życzy sobie by ktoś poddawał ją obróbce, bo przecież nie jest zbyt twarda, szybko się starzeje i szkodzą jej zarówno wilgoć jak i susza. Poetka uhonorowana laurem umieszczenia jej wierszy w zaszczytnej Antologii poetyckich znakomitości poczuła się dotknięta, że osoby wydające Antologię poprawiały te wiersze, gdyż widocznie uważały, że tak trzeba. Cóż za niewdzięcznica, zamiast kornie podziękować, że wybitni znawcy poezji wyprostowali jej słowne rozterki i wygibasy, podniosła dziki raban. Każdy wie, że napisanie wiersza to nie jest taka znowu sztuka, sztuka w tym by ktoś chciał to wydać i czytać. Pisać każdy może, wydawać nie każdy. Wydumane opowieści o urodzie słowa i że poeta czasem tygodniami biedzi się nad doborem i usytuowaniem każdego wyrazu, chcąc wyrazić siebie i stan ducha to zwykle zwykłe artystyczne zarozumialstwo.
Może wrzawa jaka rozległa się w związku z Antologią Poetów Ziemi Brzeskiej "Ocalić od zapomnienia II", to taki wyrafinowany, sprytny chwyt marketingowy, by ktoś poza organizatorami i wydawcami zechciał wziąć ten wydawniczy bestseller do ręki? Jedna z pereł ostro zaprotestowała, że jej wiersze zostały pokiereszowane przez audytorów, którzy poczuli się lepszymi poetami od autorki i pozmieniali słowa w jej wierszach. W polemice pomiędzy poetką i wydawcami padają dość oryginalne sformułowania. Zabrała głos i małopolska kurator oświaty! Sytuacja arcyciekawa. Czy to ustawka i wyreżyserowany skandalik? Trochę trudno sobie wyobrazić, by samowolnie bez konsultacji z autorem poprawiać teksty wierszy, to byłoby dość niesłychane. No chyba, że wiersze uważane są za słabe, ale dlaczego zatem znalazły się w tak ekskluzywnym wyborze? Pozostaje nadzieja, że poprawiali tylko tym żyjącym, bo poeci, którzy już nie żyją zaprotestować raczej nie są w stanie.
Teodor Kos
|