|  W dniu 2 października 2007 r. zmarła – w wieku 97 lat - Siostra Rozalia ŚWIĘCH, należąca do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo, znanego w Kościele również pod nazwą Zgromadzenie Sióstr Szarytek (franc. charite - miłosierdzie). Urodziła się dnia 7 sierpnia 1910 roku w Gnojniku, jako córka Andrzeja i Marii z domu Jakubczyk. W dniu 14 sierpnia 1910 r. została ochrzczona w kościele parafialnym w Gnojniku. W wieku 20-tu lat – idąc za głosem powołania – wstąpiła do Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego a Paulo. W dniu 1 kwietna 1930 r. po raz pierwszy przekroczyła furtę klasztorną, zaś 12 grudnia tegoż roku, rozpoczęła postulat w domu św. Wincentego we Lwowie. Formację seminaryjną rozpoczęła 7 marca 1931 roku. Zaledwie rok później - w dniu 5 marca 1932 roku - została już posłana przez władze zakonne do służby w Ubogich. Pierwsze śluby zakonne złożyła 16 marca 1936 r. Pierwszą placówką zakonną Siostry Rozalii był szpital w Tarnowie, gdzie pracowała w latach 1932 – 1935. Następnie przez okres jednego roku, pełniła posługę w tarnowskiej „Ochronce”. W latach 1936 - 1945 przebywała w Domu Dobroczynności w Krakowie, przy ul. Koletek 12, gdzie posługiwała ludziom w podeszłym wieku. Kolejną placówką zakonną siostry Rozalii był szpital w Białej, gdzie pracowała przez 16 lat. W latach 1961-1981 pracowała, jako pielęgniarka w Klinice Laryngologicznej we Wrocławiu. Przez okres 8-miu miesięcy przebywała w Zakopanem. Od 1981 roku siostra Rozalia pracowała w parafii w Ochotnicy. Tam spędziła 17 lat, zajmując się posługą dla osób chorych i ubogich. Za ofiarną i pełną poświęcenia pracę, zyskała - w tym czasie -przydomek „Matka Teresa z Ochotnicy”. W maju 1998 r przyszła na infirmerię do domu prowincjalnego w Krakowie i tam przebywała do ostatniego dnia swojej ziemskiej tułaczki. W dniu 2 października 2007 roku odeszła do Domu Ojca, gdzie - po 76-ciu latach służby we wspólnocie zakonnej, jako „strudzony Pielgrzym - odbierze wieczną nagrodę w niebie.
Siostra Rozalia Święch była cichą, skromną, oddaną Bogu, chorym i ubogim. Była to osoba wrażliwa na potrzeby ludzi, mająca wielki szacunek dla każdego człowieka. Przez pozostałe siostry była nazywana Siostrą milczenia i modlitwy – mówią siostry ze Zgromadzenia sióstr Szarytek, do którego należała siostra Rozalia. Marek Białka Autor składa podziękowanie dla siostry Bogumiły Bujak SM, za udostępnienie materiałów. |