Między Uszwicą, Wisłą i Dunajcem Na ojców ziemi i pod ojców niebem Widać dokoła wsi tutejszych szańce, Pola pachnące miodem, bułką, chlebem. Wśród nich, tu w Brzesku, zakwitł przed stu laty Krzew rajski. I nas do dzisiaj zadziwia. Nad wszystkie wzbił się małopolskie kwiaty Potęgą myśli i młodości zrywem. Wiedzy diamenty z historii nakazem Sieje wkrąg ludziom „mądrośćdajny” ten kwiat, By Polska, żyjąc z Europą już razem, Lepszy dla młodych dziś tworzyły świat. Zaczęli spierać się mędrcy w swym gronie, Co najwspanialsze ma kwiat ten jedyny: Woń, barwy, ziarna, czy płatki w koronie? Chłopców układnych, roztropne dziewczyny? Brzeski Jubilat – to nasze jest L.O. Ten szkolny brylant, co błyszczy już lat sto! Więc mu śpiewajmy: Kwitnij szkoło tak nam! Vivant Professores! I żakowski stan! Jan Absolwent – matura 54 – Kluska Marzec, 2011 |