„Na barykadzie została miłość”  (Maria Rojek, Dorota Kwaśniak)  2011-11-11

Pamięć polskich pól wpisana jest w życie każdego z nas. Bardziej lub mniej świadomie jesteśmy tą pamięcią przesiąknięci. Skazani jesteśmy na tę pamięć, zniewoleni nią. Ale dobra to niewola, która wciąż zmusza nas do refleksji, nakazuje pamiętać o chwilach, gdy najlepsi synowie i córki naszego kraju, pod sztandarami z hasłem „Honor i Ojczyzna” stawali do walki „Żeby Polska była Polską”. Ale gdy „ręce opadły w niemoc i skuliły się słowa” ta sama niewola powodowała, że Polska trwała uparcie na modlitwie, z nadzieją na lepsze „Jutro”. Trwamy więc tak, jak nauczyli nas ojcowie. Trwamy z nadzieją, wiarą. Chcemy pamiętać o polskim WCZORAJ, którego zwierciadłem był   program „Na barykadzie została miłość” przygotowany przez uczniów i nauczycieli Publicznego Gimnazjum Nr 1 im. Królowej Jadwigi w Brzesku. Przedstawiono w nim obrazy z polskich pól, wydarzenia, o których nie wolno nam zapominać, bo stworzyły polskie DZISIAJ i nadzieję na lepsze polskie JUTRO. Zaduszki niepodległościowe zaprezentowali uczniowie klas I c, II b, III a i III e  pod kierunkiem nauczycieli: Marii Rojek, Doroty Kwaśniak, ks. Stanisława Kaczki, Piotra Podłęckiego oraz chór i zespół muzyczny pod opieką pani Iwony Mikołajek. GALERIA ZDJĘĆ Mieszkańcom Brzeska i okolic uczestniczącym w programie religijno-patriotycznym ”Na barykadzie została miłość” zaprezentowanym w dniu 10 listopada  w kościele  parafialnym św. Jakuba w Brzesku składamy serdeczne podziękowania za wspólne świadectwo nieprzemijającej pamięci o poległych i pomordowanych w walce o wolność i suwerenność Polski. Całej społeczności Brzeska, rodzicom naszych uczniów, absolwentom naszej szkoły, administratorom i odwiedzającym brzeskie strony internetowe dedykujemy przesłanie zawarte w wierszu Lidii Tomkiewicz „Kolumbowie”: Nie odchodźcie jeszcze! Pokolenie Kolumbów. Nie wszystko powiedziano, przekazano, wyjaśniono. Wiele jeszcze tajemnic kryją czarne noce, głębie ziemi, więzienne piwnice. Odkrywajcie Prawdę w pamięci bolesnej! Uczcie Młodych! jak stać na baczność gdy Mazurek Dąbrowskiego śpiewają, jak zginać kolana na rozmowie z Bogiem, jak zamilknąć przy Grobie Nieznanego Żołnierza, co znaczy Solidarność z pokrzywdzonymi, jak łamać opłatek w Wigilijnej porze z szacunkiem i miłością, jak kochać dom rodzinny i mowę polską, jak nie zaśmiecać ulic i języka. Uczcie, napominajcie! Nie odchodźcie, proszę! Nie wolno Wam odejść przedwcześnie! Dopóki Młody Las nie zapuści głęboko korzeni w polską ziemię. Dopóki jej nie pokocha jak Słowacki, Mickiewicz, jak Sucharski i Hubalczycy, jak Akowcy i „Szare Szeregi”. Maria Rojek, Dorota Kwaśniak