| W całym kraju obchodzona była w dniu 11 listopada, 93. rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości. Jedni składali kwiaty w miejscach upamiętniających historyczne wydarzenia związane z naszą Ojczyzną, inni zaś robili uliczne burdy i marsze (anty) niepodległościowe - w imię niewłaściwie pojmowanej „wolności”. Poza tym wszystkim, w zacisznym miejscu brzeskiej Petersówki, która - sama w sobie - stwarza romantyczny nastrój, odbyło się spotkanie z profesorem Edwardem Dobrzańskim, aktorem pochodzącym z pobliskiego Jasienia. - Nasz dom zawsze przesiąknięty był patriotyzmem, dlatego również w dzisiejszym dniu, nie mogło w nim zabraknąć nutki wspomnień połączonej z czytaniem poezji Jana Kasprowicza - mówiła Zuzanna Peters-Musiał – gospodyni wieczoru. Okazją do poetyckiej wieczornicy, było nie tylko święto odzyskania niepodległości, ale również obchodzony w tym roku jubileusz brzeskiego Liceum Ogólnokształcącego, którego absolwentem jest właśnie Edward Dobrzański, znany i ceniony pedagog Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie, wieloletni dziekan wydziału aktorskiego oraz późniejszy prorektor tejże uczelni. Po krótkim dossier biograficznym, które przedstawiła Gospodarz wieczoru, zaproszony Gość podał „powód”, dla którego wybrał na dzisiejszy wieczór czytanie poezji Jana Kasprowicza. - zapewne nie byłoby mojego aktorstwa, gdyby nie osobowość pana profesora Stanisława Stefańskiego, mojego nauczyciela z czasów licealnych, który zaszczepił we mnie miłość do poezji, literatury tudzież teatru - powiedział prof. Edward Dobrzański. Mój wieloletni nauczyciel języka polskiego, bardzo często wyrażał fascynację nie tylko poezją Jana Kasprowicza, ale - przede wszystkim - jego osobą - mówił dalej.  Obecna na wieczornicy pani Bernadeta Styczeń – nauczyciel języka polskiego w brzeskim Liceum Ogólnokształcącym przedstawiając biografię Jana Kasprowicza, podkreśliła jego pochodzenie. Otóż, był On synem biednego kujawskiego chłopa spod Inowrocławia, na dodatek będącego analfabetą, który miał trzynaścioro rodzeństwa. Mimo to, zdobył bardzo dobre wykształcenie w Uniwersytecie we Lwowie, gdzie najpierw obronił doktorat, następnie osiadł na katedrze komparatystyki literackiej, by w końcu założyć rektorską togę, która zwieńczała jego naukową karierę. O tym, jak wielkie znaczenie w życiu Jana Kasprowicza miała wieś, może świadczyć tematyka jego utworów, jak chociażby cykl 40 sonetów „Z chałupy”, gdzie bardzo szczegółowo opisał wygląd ówczesnej wsi, a zwłaszcza panującej tam biedy. Uczestnicy wieczoru poetyckiego w Petersówce, którzy bardzo uważnie wysłuchali notki biograficznej młodopolskiego poety, dostrzegli pewną analogię w życiorysach obu bohaterów. Otóż, jak się okazało, podobnie jak poeta Kasprowicz, również profesor Stanisław Stefański pochodził ze wsi i miał pochodzenie chłopskie. Dzieciństwo i młodość spędził w pobliskiej wsi Gosprzydowa. To, w pewnym stopniu, może tłumaczyć jego zafascynowanie ścieżką rozwoju kariery zawodowej i naukowej poety spod Inowrocławia. Po wysłuchaniu biograficznego „preludium”, przyszedł czas na czytanie i recytowanie poezji Jana Kasprowicza - wielkiego poety okresu Młodej Polski. Posiadający wspaniałą aktorską dykcję, wieloletni nauczyciel akademicki warsztatu aktorskiego, spod „dłuta” którego wykrzesanych zostało wiele młodych talentów, w iście teatralnym stylu recytował poezję Mistrza z „Harendy”, która wprowadzała słuchaczy w nostalgiczny listopadowy nastrój. Marek Białka |