Awaryjne lądowanie ... a może to był znak?  (Marek Białka)  2013-11-01

Dzisiaj mija 2. rocznica spektakularnego lądowania samolotu Boeing 767, który 1 listopada 2011 roku, bez otwartego podwozia wylądował na warszawskim lotnisku Okęcie. Niewątpliwie, wszystkie światowe serwisy informacyjne, podawały w tym dniu informację o nie lada „wyczynie” a - przede wszystkim - podkreślały doskonałe umiejętności i doświadczenie pilota polskiego statku powietrznego, który „uratował” życie 230 osobom, w tym 11 członkom załogi. Przez kolejne dni, z ust milionów Polaków, nie schodziło nazwisko kapitana Tadeusza Wrony, okrzykniętego mianem bohatera narodowego. Niezwykle skromny, wieloletni pilot szybowcowy, powiedział krótko po wylądowaniu, że nie czuje się żadnym bohaterem i - przede wszystkim - dziękuje Panu Bogu, za szczęśliwy finał „historycznego” lotu z Newark do Warszawy.

Jak już wyżej wspomniano, historyczny lot miał miejsce w dniu 1-go listodpa, czyli w uroczystość Wszystkich Świętych. Tak się złożyło, że w tym dniu 2011 roku uczestniczyłem we Mszy świętej w mojej rodzinnej parafii, w kościele św. Floriana w Uszwi, a także z uwagą wysłuchałem kazania, które wygłosił ks. Jan Kudłacz, miejscowy proboszcz. Jak się nietrudno domyśleć, treść homilii dotyczyła nie tylko samej świętości, ale również życia świętych, czyli wszystkich tych, którzy otrzymali już pełnie zbawienia. Ponieważ nie wszyscy Oni mają „swój dzień” w kalendarzu liturgicznym, kiedy obchodzone jest Ich wspomnienie, dlatego też Kościół w dniu 1-go listopada zwraca się do Tych wszystkich świętych, którzy z różnych powodów zostali zapomniani lub są po prostu … mało znani. W powszechnym odczuciu, większość z nas uważa, że „pierwszeństwo” do świętości mają osoby duchowne, konsekrowane czy zakonne. Faktem jest, że znaczna ilość świętych i błogosławionych - zarówno współczesnych, jak starożytnych było papieżami, biskupami, założycielami zgromadzeń i zakonów. Nie mniej jednak, każdy z nas powołany jest do świętości. Jako przykład wzorowej duchowości osoby świeckiej, którą w 1994 roku papież Jan Paweł II beatyfikował, a następnie w 2004 roku kanonizował, ks. Jan Kudłacz w swoim kazaniu wymienił św. Joanne Berette Molla. Uszewski kaznodzieja podkreślił, że Joanna, która z zawodu była lekarzem, będąc w drugim miesiącu stanu błogosławionego, dowiedziała się, że w jej macicy rozwinął się włókniak, czyli mówiąc wprost, nowotwór złośliwy. Mimo zaleceń lekarzy do usunięcia ciąży, kobieta zdecydowała się donosić ją do końca. W odpowiednim terminie, dziecko urodziło się żywe i zdrowe, zaś matka - mimo starań lekarzy - zmarła po kilku dniach. Miała wtedy zaledwie 39 lat. Bezpośrednią przyczyną śmierci było zapalenie otrzewnej.