Generał Stanisław Antos ze Szczurowej - "Rosjanin w polskim mundurze".
(bap)
2014-02-12
Stanisław Antos ur. 24 kwietnia 1922 w Szczurowej, zm. 3 lipca 1992 w Warszawie – generał dywizji Wojska Polskiego. Przed wojną skończył 3 klasy gimnazjum w Brzesku. Podczas okupacji pracował w spółdzielni mleczarskiej (z przerwą 1 XI 1942-1 VII 1943, gdy był wcielony do niemieckiej służby budowlanej "Baudienst").
Od kwietnia 1945 elew Oficerskiej Szkoły Broni Pancernych w Modlinie. Po ukończeniu szkoły służył w artylerii. Członek PPR, a następnie PZPR. Po ukończeniu Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR w Moskwie zajmował kolejne stanowiska dowódcze i sztabowe. W 1957 podpułkownik i szef sztabu 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej, potem dowódca pułku piechoty. Później w l. 1962-1964 - dowódca 5 Saskiej Dywizji Pancernej. Generał brygady z 1964 r.
W latach 1964-1968 - dowódca 12 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie. W latach 1968-71 szef sztabu i zastępca dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego.
Jedna z czołowych postaci wydarzeń grudnia 1970 w Gdańsku i w Gdyni, gdzie pod nieobecność dowódcy okręgu dowodził jednostkami POW, działającymi przeciw robotnikom na Wybrzeżu.
Od 1971 I zastępca Głównego Inspektora Szkolenia MON (gen. Eugeniusza Molczyka). W l. 1973–1978 - zastępca przewodniczącego Komitetu Redakcyjnego "Przeglądu Wojsk Lądowych". Generał dywizji z 1973 r. Nominację wręczył mu w Belwederze I sekretarz KC PZPR Edward Gierek. W l. 1978-1986 - zastępca szefa sztabu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw-Stron Układu Warszawskiego w Moskwie. Po powrocie do kraju główny specjalista w Sztabie Generalnym WP. W 1986 roku pożegnany przez ministra obrony narodowej gen. armii Floriana Siwickiego w związku z zakończeniem zawodowej służby wojskowej i przeniesiony w stan spoczynku. Mieszkał w Warszawie, gdzie zmarł. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim (IIIB-4)
Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy (1973)
Order Sztandaru Pracy II klasy (1968)
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1964)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1959)
Złoty Krzyż Zasługi (1954)
Srebrny Krzyż Zasługi (1946)
Medal Za udział w walkach o Berlin (1970)
Medal 10-lecia Polski Ludowej
Medal 30-lecia Polski Ludowej
Medal 40-lecia Polski Ludowej
Złoty Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny (1968)
Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
Złoty Medal "Za zasługi dla obronności kraju" (1973)
Srebrny Medal Za zasługi dla obronności kraju
Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju
Srebrna Odznaka Za Zasługi w Ochronie Granic PRL (1975)
Order Czerwonego Sztandaru (ZSRR) (1973)
Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia (ZSRR) (1968)
Medal 40-lecia Zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945 (ZSRR) (1985)
Medal 60-lecia Sił Zbrojnych ZSRR (ZSRR)
Medal "Za umacnianie braterstwa broni" (ZSRR)
Medal II stopnia Za umacnianie przyjaźni sił zbrojnych CSRS (Czechosłowacja) (1970)
Życie prywatne:
Żona Rosjanka, synowie: Janusz Antos (1952-1987) marynarz, oficer nawigator marynarki handlowej, zaginął w Zatoce Perskiej; Włodzimierz Antos (1956-1994) literat, dziennikarz, jedna z czołowych postaci środowiska gejowskiego w Polsce (popełnił samobójstwo - przypis Zb.S)
źródło: http://pl.wikipedia.org
Od admina: Kim dokładnie była żona generała Antosa, tego do końca nikt dokładnie nie wie. W Szczurowej, niektórzy mówią, ze to Galina, córka Breżniewa. Oczywiście jest to informacja nieprawdziwa. Wystarczy poczytać trochę o niej w internecie. Jedyną informację, jaką znalazłem na ten temat znajduje się w artykule "Zapomniany prekursor" poświęconemu Włodzimierzowi Antosowi (młodszemu synowi generała), działacza na rzecz osób LGBT. Napisano tam: "Matki nawet nie pamiętał, zmarła, jak był bardzo mały, opowiadał, że pochodziła z dynastii Romanowów."
W 2008 roku CIA odtajniła wiele dokumentów z roku 1981. W niektórych z nich znajdują się odniesienia do gen. Stanisława Antosa.
I tak, w raporcie opisującym penetrację przez sowietów komunistycznego wojska pod przewodem Jaruzelskiego, w jednym z punktów wymieniono "rosyjskie" żony generałów.
"Sowieci mają także nieformalny dostęp do polskich urzędników wojskowych poprzez "rosyjskie" żony tych drugich. Polscy generałowie Stanisław Antos, Władysław Szymłowski, Jerzy Rakowski i Eugeniusz Molczyk, wszyscy mają żony będące obywatelkami sowieckimi. Żony te często organizują przyjęcia, na które zapraszani są sowieccy i polscy oficerowie. Takie przyjęcia dają sowietom możliwość zdobycia informacji od Polaków. Komentarz źródła CIA: Żony generała Czesława Piotrowskiego i Tadeusza Krepskiego mogą również być obywatelkami sowieckimi.", źródło »
W innym raporcie czytamy, że w miarę pogłębienia się w 1981 r. kryzysu w Polsce, Marszałek Kulikov utworzył dwie dodatkowe grupy pracowników do zmagania się z kryzysem. Jedną grupę sformowano w Legnicy a drugą w Rembertowie. Grupa w Rembertowie składała się z 30 oficerów, członków Rosyjskiego Sztabu Generalnego. Grupa w Legnicy to 80-100 oficerów z czego tylko 20% to oficerowie z innych krajów Paktu Warszawskiego. Polskim przedstawicielem w tej grupie był gen. Stanisław Antos. Przy nazwisku generała figuruje komentarz informatora CIA: "Antos to "Rosjanin w polskim mundurze", który, chociaż jest oficerem w armii polskiej, ma silną orientację prorosyjską i jest żonaty z Rosjanką. ..." źródło: »
Opracował:
Zbigniew Stós
współpraca Mariusz Gałek
P.S. Może ktoś z czytelników dysponuje zdjęciem Stanisława Antosa?
|