Wyważanie otwartych drzwi albo .. robienie ludziom „wody z mózgu” - jak kto woli ?   (Marek Białka)  2014-03-04

„Na tej ziemi, pod tym niebem. Życie nasze toczy się. Dzień jak co dzień, dzień po dniu
Wciąż się dzieje życia cud” - zapewne wielu Czytelników już wie, że są to słowa z piosenki, która jest zwiastunem serialu pt. „Plebania”. Biorąc pod uwagę ilość wydarzeń gospodarczych i politycznych, o jakich codziennie słyszymy mediach, które niemalże epatują nas różnymi informacjami, te słowa wydają się być dosyć trafne dla zobrazowania naszego codziennego życia. Właściwie nie wiadomo czym należałoby się zainteresować i czy w ogóle ? Nie wiadomo też, czy należy się bać, czy należy się śmiać ? Z jednej strony niewątpliwą uwagę przykuwa realne zagrożenie konfliktu militarnego u naszych wschodnich sąsiadów, które może mieć poważne skutki dla tej części Europy i … nie tylko. Z drugiej strony, dla poprawy zachowania równowagi emocjonalnej, należałoby się trochę rozchmurzyć. Nie można przecież nie czuć oparów absurdów, jakie w ostatnim czasie „serwuje” chociażby lokalna scena polityczna.

A to szkoła w Wokowicach ma „powrócić do dawnej świetności”, bo uchwała Rady Gminy o jej likwidacja była … nieważna - tak bynajmniej orzekł Naczelny Sąd Administracyjny ... A to, dowiadujemy się, że do brzeskich wodociągów zajechał dietetyk rodem z Bizancjum, który ustalił królewskie menu na zakończenie magicznego projektu unijnego. Wszak powszechnie wiadomo,  że podniebienia miejscowych notabli od zawsze były delikatne, stąd też nie widzi mnie, że Goście delektowali się „lwowskimi schabikami z śliwkowo-morelowym oczkiem czy tymbalikami drobiowymi”.  Z informacji podanej na portalu dowiadujemy się również, że „dla gości do trzeciej rano przygrywał zespół muzyczny”. Myślę, że chyba nie zabrakło piosenki z repertuaru Urszuli Sipińskiej pt. „szala la la zabawa trwa. Świat inny wymiar tutaj ma”. Wszak wysokość ceny wody i ścieków na tle innych gmin, nie pozostawia nic do życzenia, to można by jeszcze dodać piosenkę z repertuaru Eleni „bawmy się, śmiejmy się …”.

A to, znowu dowiadujemy się o planowanej zmianie nomen omen planu zagospodarowania przestrzennego w okolicach ulicy Szczepanowskiej, gdzie tereny przemysłowe mają być przekształcone w tereny usługowe. Właściwie, można powiedzieć, że w mieście od lat maleje liczba szewców, krawców czy zegarmistrzów … Ot przecież taka „strefa” byłaby w sam raz na prowadzenie tego typu biznesu - tyle tylko, że od wielu lat ulokowane są tam również zakłady produkcyjne, które dają zatrudnienie dla miejscowej i okolicznej ludności. Ta informacja, bądź co bądź - prawdziwa, czy nieprawdziwa - od razu „sparaliżowała” wielu przedsiębiorców, którzy po kilku bezsennych nocach wyjaśnili sobie obawy, dopiero … po spotkaniu z władzami miasta. Pytanie jest zasadnicze: po co w ogóle takie pomysły ? Jest pytanie ? jest też i odpowiedź” „Żeby w sposób nadmierny podmioty gospodarcze nie przeszkadzały mieszkańcom”. Tymi magicznym słowami, wyjaśnił zasadność planowanych zmian, przedstawiciel brzeskiego Ratusza. Parafrazując słowa piosenki Michała Wiśniewskiego można by powiedzieć: „a wszystko to, bo ciebie kocham (przyp. moje kochane miasto) i nie wiem jak bez ciebie mógłby żyć (…)”. Czy takie pomysły, które powodują konsternację i niepotrzebne zamieszanie są w ogóle potrzebne ?

A to, kilka dni temu jedna z komercyjnych stacji wyemitowała program z serii „Blisko ludzi”, gdzie Obywatel od kilku lat nie może się doczekać na decyzje o warunkach zabudowy. Oto mamy klasyczną powtórkę z rozrywki. Mieliśmy już 1000 szkół na tysiąclecie Polski Ludowej, a teraz mamy cztery decyzje na cztery lata ... Jak wynika, z wyemitowanego programu .. wszystkie błędne. A to raz nastąpiło „cudowne uszczuplenie” działki wyrysowanej na mapce geodezyjnej o … 10 arów, a to listonosz w porę „nie dotarł” żeby poinformować Strony o zamiarze wydania przedmiotowej decyzji, a to pojawiła się wątpliwość, czy działka - gołym okiem widoczna na teren płaski, nie jest przypadkiem terenem osuwiskowym ? Na szczęście tutaj wątpliwości rozwiało Starostwo Powiatowe w Brzesku, które stwierdziło, że nie jest… terenem osuwiskowym.

W dzisiejszych przekazach medialnych przeczytałem, że „Politycy Prawa i Sprawiedliwości z Małopolski apelują, aby tarnowska Grupa Azoty trafiła na listę polskich spółek strategicznych. Uniemożliwi to wszelkie próby przejęcia spółki przez obcy kapitał - powiedziała w Krakowie wiceprezes PiS Beata Szydło.

Wprawdzie Grupa Azoty S.A. znajduje się na liście spółek kluczowych, które nadzoruje Minister Skarbu Państwa, ale - w rozumieniu Rozporządzeniem Rady Ministrów do ustawy z 3 czerwca 2005 r. o szczególnych uprawnieniach Skarbu Państwa oraz ich wykonywaniu w spółkach kapitałowych o istotnym znaczeniu dla porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego. (Dz. U. z 2005 r. Nr 132, poz. 1108) - tarnowska spółka chemiczna nie figuruje.

Lista nadzorowanych podmiotów przez Departament Spółek Kluczowych

W dalszej części cytowanej publikacji prasowej, przeczytałem wypowiedź Pana Posła Edwarda Czesaka, skądinąd przeze mnie szanowanego polityka, mimo, iż nie jestem zwolennikiem formacji politycznej reprezentowanej przez Niego, który powiedział, że „Chodzi nam o przywrócenie przemysłu (przyp. chemicznego) do rangi, która zagwarantuje stałe miejsca pracy oraz stworzy perspektywy dla ludzi młodych. Takim przemysłem jest m.in. przemysł chemiczny, w który wpisuje się Grupa Azoty”. Właśnie chciałem zwrócić uwagę, że Grupa Azoty przeżywa najlepsze lata świetności i rozkwitu w swojej blisko 100-letniej historii (rok założenia 1927), które są efektem konsolidacji tzw. Wielkiej Syntezy Chemicznej, czego dowodem są chociażby rekordowe wyniki finansowe oraz kurs akcji notowanych na warszawskiej giełdzie. Obecnie Grupa Azoty jest drugim co do wielkości producentem nawozów w Europie. Wspomnę tylko, że zysk netto za 2013 rok przekroczył 700 mln złotych, rok wcześniej było to ponad 300 mln złotych. Może warto przypomnieć, że kilkanaście lat temu Zakłady Azotowe stały na granicy upadłości. Gołym okiem widać, jaka jest dynamika rozwoju Spółki spod białej gwiazdy. Kurs akcji tarnowskiej Spółki osiąga cenę 60 złotych za sztukę (wg notowań z godziny 13.00 kurs wynosił 59,05 zł/szt.). Dla porównania przypomnę tylko Czytelnikom, że cena akcji w ofercie publicznej, tzw. IPO (Initial Public Offering), które miało miejsce w 2008 roku, wynosiła 19,50 złotych za sztukę. Najniższy kurs akcji tarnowskiej Spółki wynosił 6 złotych. Wtedy też na giełdzie nie było najlepszego klimatu do inwestowania z powodu trwającej bessy i - co się z tym wiąże - trendu  spadkowego. Nie mniej jednak Spółka zdołała odrobić spadek kursu i przekonać do siebie inwestorów, głównie fundusze inwestycyjne. Rekordowy kurs akcji spółka zanotowała w ub. roku, kiedy notowania poszybowały do poziomu blisko 90-ciu złotych za sztukę. Chciałem jeszcze wyjaśnić „obawy” polityków partii aspirującej do ponownego przejęcia władzy i rządzenia krajem, w sprawie tzw. wrogiego przejęcia Spółki przez rosyjski Acron. Otóż, Grupa Azoty Tarnów jest spółką publiczną notowaną na Giełdzie Papierów Wartościowych w Warszawie. Obrót akcjami odbywa w sposób sformalizowany. Nad prawidłowością przebiegu i funkcjonowania rynku kapitałowego czuwa Komisja Nadzoru Finansowego. Żeby mogło dojść do transakcji, to musi być podaż akcji, a następnie popyt na te akcje, co wyjaśnia tzw. układ Marchalla, który wyznacza cenę optymalną (transakcyjną). A zatem nie można nikomu zabronić kupować, ani sprzedawać (w tym przypadku akcji), gdyż byłoby to naruszenie swobody i wolności gospodarczej.  Zgodnie z ustawą o obrocie instrumentami finansowymi oraz innymi pochodnym aktami normatywnymi, aby osiągnąć (przekroczyć) odpowiednie progi procentowego udziału w kapitale zakładowym Spółki, konieczne jest ogłoszenie publicznego wezwania do sprzedaży akcji po określonej cenie i w określonym czasie. Tak też postąpił, m.in. Acron, chociaż faktycznym podmiotem wzywającym do sprzedaży była spółka Norica Holding S.à r.l. (spółka zależna grupy Acron), która - mimo ogłoszonego wezwania - nie osiągnęła zamierzonego celu, gdyż nie udało jej się kupić oczekiwanej ilości akcji. Mówiąc kolokwialnie: nikt nikogo nie zmusza do sprzedaży, dlatego nie ma możliwości kupna (przejęcia), bo skąd ?  

Ja wynika z oficjalnej informacji publikowanej w zakładce „relacje inwestorskie”, akcjonariat Grupy Azoty przedstawia się następująco: