Wit Sulimirski urodzony w Słotwinie, inżynier górnictwa, przemysłowiec.
Wit Sulimirski (ur. 10 października 1874 w Słotwinie, zm. 11 kwietnia 1943 w Kobylanach) – polski inżynier górnictwa, przemysłowiec, mjr. piech.
Urodził się w rodzinie Józefa Sulimirskiego i Bolesławy z domu Rogoyskiej. Po ukończeniu gimnazjum we Lwowie wyjechał do Grazu, gdzie studiował w Akademii Handlu i Przemysłu. Po złożeniu egzaminu końcowego w 1895 znalazł się w Wiernym, gdzie był słuchaczem szkoły wiertniczej. Po powrocie do Lwowa zaangażował się w działalność Klubu Demokratycznego, którego został prezesem w 1912. Po wybuchu I wojny światowej został wcielony do armii austriackiej, został pojmany przez Rosjan i uwięziony, w 1916 zbiegł z obozu jenieckiego i powrócił do Lwowa. Walczył w obronie Lwowa, był organizatorem i dowódcą Miejskiej Straży Obywatelskiej (M.S.O) i Ochotniczej Legii Kobiet.
Wit Sulimirski był właścicielem kopalni nafty "Kobylany", ponadto aktywnie uczestniczył w życiu społecznym i gospodarczym, pełnił funkcję konsula honorowego Łotwy, był prezesem Towarzystwa Ubezpieczeń od Wypadków, przewodniczył komisji rewizyjnej Zakładów Pensyjnych, prezesem Kasy Obrońców Lwowa, wiceprezesem Izby Przemysłowo-Handlowej we Lwowie, wiceprezesem Klubu Inteligencji i radnym miasta Lwowa. W wielu przedsiębiorstwach branży naftowej pełnił funkcje kierownicze lub zasiadał w radach nadzorczych m.in. Gazolina Sp. Akc.
Odznaczony: Orderem Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Walecznych - dwukrotnie, Medalem Niepodległości i Medalem za Wolność.
Dwór w Kobylanach staje się własnością Peszyńskich. Przedstawicielem rodu był Tytus Peszyński- uczestnik powstania styczniowego. Zginął pod Panasówką 3 września 1863 roku. Dwór odziedziczył jego syn, Tadeusz Peszyński, który był jego właścicielem do 1905 r.
Wit Sulimirski ożenił się w Kobylanach z córką Oktawia Peszyńską. W 1898 roku przyszedł na świat w Kobylanach wybitny archeolog- Tadeusz Sulimirski, syn Wita i Oktawii. Zmarł w Londynie w roku 1983. Jego prochy spoczywają w rodzinnym grobowcu na cmentarzu w Kobylanach. Kolejnym synem Sulimirskich był Witold Sulimirski, który zginął w walce z bolszewikami na Wołyniu w 1920 roku. Służył tam w randze podporucznika ułanów kaniowskich. Został odznaczony orderem Virtuti Militari. Rodzina ufundowała mu pomnik w 1933 roku. Ciężko rannego Witolda wyniósł z pola bitwy żołnierz- ułan z Kobylan, Jan Sarna, który we wsi miał przydomek „Wiokara”. Za ten czyn Wit Sulimirski w 1935 roku wynagrodził go kilkuhektarową działką łąki w przysiółku Zagrody.
źródło: pl.wikipedia.pl
http://ospkobylany.eu/index.php/ciekawostki/historia-kobylan
http://www.sejm-wielki.pl/b/psb.32748.2
Nadesłał: Mariusz Gałek
30 października 2014 r.