Zygmunt Damasiewicz nauczyciel łaciny Karola Wojtyły.  (Zb. Stós)  2015-05-08

Ciekawy jestem ilu czytelników portalu interesujących się historią naszej małej ojczyzny zauważyło, że na początku XX wieku kilka rodzin mieszkających w Brzesku powiązane było w swoisty sposób z Wadowicami.

Zaliczyć można do nich rodziny dr Petersa i cukiernika Hagenhubera (właściciel cukierni w której Wojtyła kupował kremówki), którzy przeprowadzili się z Brzeska do Wadowic, gdzie ich synowie chodzili do jednej klasy z Karolem Wojtyłą [1]. Podobnie było z koleżanką szkolną Karola Wojtyły, Haliną Królikowską-Kwiatkowską, która z wraz z rodzicami zawędrowała w 1934 r.do Wadowic także z Brzeska [2].

Kiedy kilka dni temu zamieściłem listę nauczycieli szkół średnich w Galicji [3] znalazłem na niej nazwisko Zygmunta Damasiewicza z Brzeska. Zygmunt był bratem Michała Damasiewicza, którego rodzina do dziś mieszka w Brzesku.

Okazuje się, że i on także przeprowadził się do Wadowic, gdzie w latach 1913-1937 był nauczycielem filologii klasycznej w Państwowym Męskim Gimnazjum im. Marcina Wadowity. Uczył łaciny między innymi w klasie Karola Wojtyły. Późniejszy papież często wspominał prof. łaciny, któremu zawdzięczał doskonałe opanowanie tego języka. W Wadowicach urodzili się jego synowie Mieczysław prof. AGH (więcej ») i Zygmunt Witold Damazy Damasiewicz polski artysta malarz, grafik i rysownik, pedagog (więcej»). "Damazy" to było przezwisko prof. Damasiewicza [6]. Musiał polubić chyba to przezwisko skoro dał tak na imię swojemu młodszemu synowi.

Zygmunt Damasiewicz z żoną i starszym synem Mieczysławem
1917 lub 1918
fot. z albumu rodzinnego Yan-Alexandre Damasiewicza, wnuka Mieczysława)

Pozwolę sobie zacytować fragment wywiadu jaki udzielił portalowi opoka.pl Teofil Bojeś, kolega z klasy Karola Wojtyły w wadowickim gimnazjum [4].

"W poprzednich wywiadach opowiadał Pan o wielu śmiesznych sytuacjach w klasie. Można by pomyśleć, że to była dość rozrywkowa klasa...

No nie. To mylne wrażenie. Nie były to przecież wyskoki na miarę dzisiejszych czasów! Na lekcjach był porządek, ład, cisza. Większe wybryki były nie do pomyślenia. Oczywiście, było kilka zabawnych sytuacji w naszej klasie. Opowiadałem Panu tę historię z profesorem Zygmuntem Damasiewiczem i perfumami?

Tak.

A to doskonale. To jeszcze raz opowiem! (śmiech).

Profesor Damasiewicz — groźny, choć małej postury, łysawy, cieszący się wielką estymą nauczyciel uczył naszą klasę łaciny. Karol był najlepszy z tego przedmiotu. Damasiewicz chodził zdecydowanie, prężył się; mówiąc szczerze, to się go baliśmy. Jak przychodził do klasy, to była taka cisza, że każdy przelot muchy było słychać. Wiedzieliśmy, że był bardzo wyczulony na zapachy. Miał niesamowity węch. Kiedyś jeden z kolegów kupił podczas czwartkowego jarmarku w Wadowicach flakon mocnych perfum. Przed lekcją z profesorem Damasiewiczem wylał te perfumy na jednego z kolegów.

Na Jerzego Klugera.

Wchodzi Damasiewicz. Cisza niesamowita. Czekamy, kiedy się zorientuje. Jeszcze nie doszedł do katedry i stanął jak wryty. Poczuł zapach, który unosił się w całej klasie. Bezbłędnie rozpoznał tego, który taki zapach wydzielał, i natychmiast do niego doskoczył. Zanim zorientowaliśmy się, co się dzieje, już wyprowadzał naszego kolegę z klasy.

Inna śmieszna sytuacja, w której uczestniczył Karol Wojtyła, miała miejsce na lekcji profesora Damasiewicza, gdy jeden z kolegów przyniósł do klasy... lalkę.

Jak się tę lalkę przewracało na bok, to wydawała charakterystyczny dźwięk „mamma”. To był hit, że tak powiem. Kupił ją nasz amant klasowy Andrzej Czupryński. Wszedł do klasy Damasiewicz. Była niesamowita cisza. Profesor siedział za katedrą i wpisywał temat do dziennika. I wtedy Jędrek przewrócił lalkę. Cała klasa usłyszała: „Mamma”. Zamarłem, bo przecież coś takiego było nie do pomyślenia na lekcji profesora Damasiewicza! Nauczyciel spokojnie podniósł wzrok. I wtedy nieoczekiwanie lalka znowu wydała głos: „Mamma”. To Jędrka zgubiło. Profesor Damasiewicz już był przy nim i szybko wyprowadził go z klasy."