Zawód: Mama.  (Monika Legutko)  2015-05-26

Kiedy śpi to szybko i z otwartym okiem,
co noc gotowa do walki ze straszliwym smokiem,
czy z pająkiem włochatym, co się skrył za szafą
i planuje napad do spółki z dmuchaną żyrafą.
Gdy rankiem wstaje to w podskokach i na jednej nodze
hop do kuchni, by śniadanie szykować zaspanej załodze.
Gdzieś w przelocie między łazienką, a przedpokojem,
tusz nakłada, myje zęby, w mig zachwyca strojem.
Gdy do pracy pędzi to z głową, czasu nie marnuje,
przy okazji bank odwiedzi, ciasto kupi , auto wypucuje.
Ledwo na zegarek zerknie, czas do domu wracać,
gdzie wita ją na drugim etacie ochotnicza praca.
Co by wolnego nie miała za dużo i z nudów nie padła
tradycyjnie plum do garów ugotuje coś do jadła.
Gdy napełnią swe brzuchy i odpoczną troszeczkę,
już gotowa ferajna na kolejną wycieczkę.
Może park lub plac zabaw, las, kręgielnia czy basen,
nawet się nie obejrzy, a tu północ za pasem.
Szybka kąpiel, mała powódź, piana z wanny wychodzi,
ale co tam przecież wcale nic to nie zaszkodzi,
tak na wieczór podłogę pościerać dokładnie,
trzeba dbać, aby w domu zawsze było ładnie.
A przed snem jeszcze bajkę opowie na dobranoc,
w standardzie jak jajko czy zajączek na Wielkanoc.
Lecz gdy czasem usłyszy: strasznie kocham Cię Mamo!
Już nie męczy jej ta praca dokładnie tak samo.
Dłonie same się leczą i kręgosłup prostuje,
czasu nagle przybywa, wszystko świetnie pasuje.
I pojawia się uśmiech i nadzieja cicha,
że się wreszcie ktoś zgłosi do pomocy na ochotnika!