Problemy niepełnosprawnych z parkowaniem w Brzesku
(A.B.)
2017-12-31
Problemy niepełnosprawnych z parkowaniem w Brzesku
W związku z licznymi chorobami posiadam orzeczenie o niepełnosprawności i kartę uprawniająca do parkowania na oznakowanym miejscu - dla niepełnosprawnych. Od tego czasu zwracam uwagę na to, w jaki sposób te miejsca są wykorzystywane.
Irytuje mnie, gdy są zastawiane, gdy wjazd na nie jest uniemożliwiany albo, gdy zaparkuję na oznakowanym dla niepełnosprawnych miejscu swoim stosunkowo niewielkim samochodem, po powrocie mam utrudnione dojście do niego, często uniemożliwione otwarcie drzwi - tak blisko zaparkowany jest sąsiadujący obok samochód lub parkujący BUS. Mam szczęście, iż nie poruszam się o kulach, balkoniku, czy wózku, jestem samodzielna. Zawsze jednak w podobnych sytuacjach mieszają się we mnie przeróżne emocje (złości, żalu, przykrości, smutku, bezradności, poczucie niezrozumienia) wynikające z myśli: co z osobą, która miałaby samochód trzydrzwiowy, potrzebowałaby miejsca do otwarcia szeroko drzwi, by wejść do auta. Jeśli ja kiedyś tego będę potrzebować? A nie będę mogła?
Podobnie ma się sytuacja z miejscami parkingowymi, które są do połowy/częściowo zastawione samochodem, który nie jest oznakowany, co niby nie parkuje na miejscu oznakowanym, a jednocześnie uniemożliwia zaparkowanie osobie uprzywilejowanej na tym miejscu.
Kolejnym wariantem jest takie parkowanie, które bardzo utrudnia kierowcy niepełnosprawnemu wyjazd z miejsca parkingowego tzw. koperty - zbytnie dojeżdżanie z przodu i z tyłu uniemożliwiające czasem wyjazd kierowcy, który: 1) może mieć schorzenia związane z mniejszą sprawnością układu nerwowo-mięśniowego kończyn górnych, chorobami stawów i innymi utrudniające manewry kierownicą, co przy 2) braku wspomagania (wciąż wielu kierowców porusza się samochodami bez wspomagania) stanowi dla niego problem - nie bez powodu oznakowane miejsce ma określone, spore wymiary.
Można powiedzieć, że w/w oczekiwania odnośnie miejsc dla osób niepełnosprawnych, oraz parkujących obok są takie, jak wobec osób zdrowych. TAK. Zapewne wszyscy chcemy móc po powrocie do samochodu wsiadać do niego nie czyszcząc czystym odzieniem przybrudzonego samochodu, a okuciem torebki nie rysować lakieru na drzwiach. Parkując na kopertę samochodem bez wspomagania, chcemy swobodnie wyjechać, a nie czekać, aż wróci przynajmniej jeden z parkujących 5 cm od któregoś ze zderzaków. Zapewne wszyscy chcemy móc tak parkować, by nie martwić się, co mogę zastać po powrocie do samochodu.
Jakżeby chorzy chcieli być sprawni! Zapewne wielu zrzekłoby się swoich kart od ręki, gdyby nie były im potrzebne (w domyśle, gdyby nie byli chorzy).
Niepełnosprawność niejedno ma imię.... niekiedy (a nawet często) nie widać jej gołym okiem... Mimo, że symbolem niepełnosprawności pozostaje wózek inwalidzki. Widok stosunkowo młodej i sprawnej osoby budzi złość, skłania czasem do sarkastycznych uwag, czy komentarzy, wprost lub pod nosem. A mniej świadomie - właśnie do takich zachowań bierno - agresywnych, jak wcześniej wymienione - zastawianie, zajeżdżanie (parkowanie na miejscu oznakowanym jest karane, więc zdarza się niezwykle rzadko).
Zanim zwróci się niepełnosprawnemu uwagę, wezwie się na interwencje parkingowego itp. może by pomyśleć: jak ja parkuję? Czy to jest wygodne dla innych?
Trzeba mówić i mówić i mówić i uczyć, czym jest mniejsza sprawność i czego potrzebuje, bo.....
Z Nowym Rokiem życzymy sobie wzajemnie przede wszystkim zdrowia. I niech to będę najlepsze życzenia. Jednakże może tak być, że zaczniemy potrzebować my, lub ktoś nam bliski pomocy.
I wtedy może okazać się, że zmiana perspektywy pozwoli na zmianę rozumienia drugiej osoby i jej potrzeb. Czy jest możliwe, by ta zmiana przyszła wcześniej?
A. B.
P.S. Zapewne niewiele osób wie, iż Osoba niepełnosprawna pod względem fizycznym może być kierującym, jeżeli w wyniku badania lekarskiego nie stwierdzono przeciwwskazań zdrowotnych do kierowania pojazdem.(Kodeks drogowy)
|