Generał Viktor hr. Dankl von Kraśnik urodził się w 1854 roku w Udine k. Wenecji. Po ukończeniu nauki w gimnazjum przez rok uczęszczał do Korpusu Kadetów w St. Pölten, a od 1870 do Akademii Wojskiwej Marii Teresy w Wiener Neustadt. Po jej ukończeniu w 1874, w stopniu porucznika, został przydzielony do 3. pułku dragonów króla Alberta, który stacjonował w Enns. W latach 1877 – 1879 pobierał naukę w Szkole Wojennej w Wiedniu, a następnie, jako oficer Sztabu Generalnego, przydzielany był kolejno do: 8. brygady kawalerii w Pradze, 32. Dywizji Piechoty w Budapeszcie, XIII Korpusu w Zagrzebiu (jako szef sztabu). 

W latach 1896 – 1899 był szefem jednego z wydziałów austro-węgierskiego Sztabu Generalnego.

W 1903 został awansowany do stopnia generała i dowodził kolejno: 66. brygadą piechoty w Komarom, 33. Dywizją piechoty, 16. brygadą piechoty w Trentino i 36. Dywizją piechoty w Zagrzebiu. Ostatecznie w 1912 roku objął dowództwo XIV Korpusu w Innsbrucku.

Podczas I wojny światowej stał na czele 1. Armii (I, V i X Korpusy) na czele której odniósł pierwsze wielkie zwycięstwo w bitwie (23 – 25. sierpień 1914) z 4. Armią rosyjską pod Kraśnikeim, za które otrzymał krzyż komandorski orderu Marii Teresy oraz tytuł hrabiowski z przydomkiem „von Kraśnik”.

Po przełamaniu frontu na linii Dunajca przez wojska austro-węgierskie wiosną 1915 roku skierowany został na front włoski, gdzie dowodził 11. Armią.

Zmarł 11. stycznia 1941 roku w Innsbrucku.

dr Jarosaław Rubacha

styczeń, 2005