Wspomnienie wakacji pod gruszą Anny Gaudnik
Krowa nestorka kroczy przez wieś;
na krowim karku łeb ciężki dźwiga;
tak dumnie idąc wszystko ma gdzieś;
i szybkie auta, motor co śmiga!
Ona jest tutaj królową szos;
iść może wolno; szybciej-gdy chce;
tak ją wyróżnił jej krowi los;
bo na wsi krowy zostały dwie!
Pierwsza jest z końca tej długiej wsi;
w środku „bezkrowie” panuje już!
Na drugim końcu ta starsza śni:
„Emerytura moja; tuż tuż!
Nie muszę spinać wymienia tak;
by średnią kraju udoju mieć;
mogę poleżeć spokojnie wszak
a dać im mleka gdy będę chcieć!”
Nie ma zielonych połaci łąk,
na których pasły się stada krów;
nie jeden maluch by się dziś zląkł
krzycząc do taty: ”Co to jest? Mów";
gdyby zobaczył przeszłości dziś;
ten relikt, którym Krasula jest,
pierwsze co przyszłoby mu; na myśl,
że dinozaur to jakiś fest !
Na rogach krowich zmotany sznur,
koluchem przejdzie w łańcucha ciąg
i środkiem szosy kroczy jak mur
wspomnienie moich dziecięcych mąk!
Każde wakacje- pasienie krów!
Ten obowiązek nadano mi;
rano do krowy wstajesz dziś znów;
choć się tak fajnie na strychu śpi!
Ale krzyk wujka dopada mnie;
z włosów wyciągam już siana zwój;
i po drabinie schodząc wciąż śnię;
jakiż jest na wsi ciężki los mój!
Do stajni idę chcąc czy nie;
a moją niechęć w nosie ma
wujek co bardzo kocha mnie;
daje mi gratis- miesiące dwa
powietrza świeżego pęd i wikt;
za to mam tylko krowy paść!
„Oj taki hojny nie będzie nikt”!
-zaczyna mama mi w głowę kłaść!
Anula musisz te krowy paść;
wakacje na wsi nie takie złe!
A to; czereśni zjesz tu garść;
ja zaoszczędzę grosza se!„
Idzie więc krowa dziś przez wieś;
busik się za nią musi wlec;
wspomnienia znowu chcą mnie nieść;
- krowa przystaje i skubnie mlecz;
potem się patrzy przed siebie wprost,
iść dalej chyba nie chce już?
A może pójdzie przez ten most?
Łańcuch się wlecze unosząc kurz!
Skręciła krowa w tę drogę w bok;
może już jechać szybciej nasz Bus;
bo przedtem wolno za krokiem krok;
szacunek krowie to teraz mus!
Bo jakby krowa „zegziła” się;
biegiem pomknęła na oślep w przód;
oj stałoby się bardzo źle;
bez żywicielki na wsi to głód!
A najbiedniejsze to koty są;
mleka z kartonu nie chcą pić;
dlatego babcia wciąż krowę swą;
chowa by koty mogły żyć!
Wspomnienia moje wciąż żywe są;
wakacji pora ożywia je;
myślę, że krowa jest zmorą mą
bo to pytanie znów dręczy mnie.
Czemu dzieciństwa mego czas piękny
pasieniem krowy zepsuł mi wuj?
Czemu mi kazał po miedzach łazić
w rękę wciskając paskudny sznur!
Miedza co dzieli sąsiadów pola
to niebezpieczna wypasu pędź;
bo tu buraki, tu młody konicz,
na które krowa ma zawsze chęć.
Jak sąsiadowy dorwała „burok”
zanęcił krowę dorodny liść;
wyrwać jej trzeba było go z mordy
nie było po co do domu iść!
Trzeba go było wsadzić z powrotem;
udeptać ziemię wokoło tak,
żeby broń Boże sąsiad nie widział,
by dewastacji nie został znak!
Krowa spuszczona na chwilę z oczu
jęzorem włazi w koniczu łan;
a konicz młody i deszcz popadał!
No to kolejny stres znowu mam!
„Pewno się puszyć będzie wieczorem;
jak jeszcze łyknie potoku wód;
szczęściem się nigdy to nie zdarzyło
zawsze prosiłam „Bozie” o cud!
A nie daj Boże gdzieś jabłko w sadzie;
w trawie się skryło niewinnie tak
i krowa skubiąc na nie się natknie!
Na jabłka krowa zawsze ma smak!
Ze strachem patrzysz wstrzymując oddech
jak krowa z jabłkiem zamyka pysk;
połknie czy będzie się małpa dławić?
Strata to będzie; czy będzie zysk ?!
Po co tak było te dzieci dręczyć;
kazać z tym sznurkiem przy krowie stać;
zamiast pozwolić im książki czytać
albo w dwa ognie na łące grać?
Teraz odkrywcza błysnęła mi myśl!
To tak się rodzą nasze marzenia!
Że aptekarką tak chciałam być
to krów sprawiła; niechęć pasienia!
sierpień 2011
Do
"Wspomnienie wakacji pod gruszą Anny Gaudnik "
Aniu , to dzięki wujowej krowie
czytając Twój wiersz
niejedno dziecko się dowie
skąd się mleko w kartonie bierze,
że mleko z kartonu – to w prostej linii wynika
… do krowy podpięta technika.
Może się zainteresuje
jak to właściwie jest
gdy przeczyta Twój wiersz …
Bądź zatem wdzięczna za:
siano we włosach,
krowę na sznurku,
kury, koguty – tam na podwórku,
jabłka …
słoneczny dzień,
czereśni garść – niewielkie racje …
wspomnij z wdzięcznością tamte wakacje …
… gdy dziś podajesz (dzieciom ) - z recept ścisłe racje
słońca,
czereśni,
jabłek i … mleka …
zamknięte w … lekach …
Piszesz „To tak się rodzą nasze marzenia”
Tak.
Ale … podziękuj Wujowi , za swoje wspomnienia …
z krową na sznurku w słonecznym dniu.
To dzięki nim jesteś
(inaczej pomocna ludziom)
… tu gdzie dziś jesteś …
w aptece …
tu.
Pozdrawiam – czyjś Wuj.
22.08.2011