Syn  Wawrzyńca, włościanina i Agnieszki z domu Jarosz. Urodził się 2.II. 1839 w Faściszowej (parafia Zakliczyn). Początkowe nauki pobierał w domu rodzinnym. Szkołę normalną ukończył w Zakliczynie i Tarnowie, tutaj też gimnazjum. Teologię studiował w Tarnowie i tu 21.VII.1868 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa J. A. Pakulskiego.

• W 1868 pracował jako wikary w Rylicach,

• od 1.VIII.1869 w Gdowie,

• od 6.VIII.1872 w Skrzyszowie,

• od 11.III.1873 w Brzesku, w dniu 28.VII 1873 został tu administratorem.

• w październiku 1873 objął wikariat w Szczurowej,

• 16.VI.1875 został kapelanem lokalnym w Okocimiu.

• W 1880 zastępował proboszcza w Brzesku. 26 lipca, gdy wybuchł pożar poniżej budynków plebańskich, brał udział w obronie kościoła i budynków plebańskich przed przerzuceniem się ognia. (Ks. Michał Kotra, "Porozbiorowe dzieje parafii Brzesko 1772 - 1945 ")

Ratowanie kościoła przed pożarem "przypłacił życiem, bo zmęczony usiadł na cmentarzu pod lipą na kamieniu, apopleksją nagle tknięty, zszedł z tego świata, mając lat 40."(Kronika parafii św. Jakuba w Brzesku). Spoczywa na cmentarzu w Okocimiu.

KS. UNGER BARTŁOMIEJ

(16.VII.1839-25.VII.1903)

Syn Jakuba, rolnika i Franciszki domu Jancy. Urodził się 16.VII.1839 w Łącku. Szkołę normalną ukończył w Starym Sączu, gimnazjum w Nowym Sączu i Tarnowie. Tu również studiował teologię i 29.VI.1866 przyjął święcenia kapłańskie z rąk  bpa. J. A. Pukalskiego.

• Od sierpnia 1866 pracował jako wikariusz w Muszynie z tytułem kapelana w Krynicy,

• w 1867 pełnił obowiązki kapelana wojskowego 13 pułku ułanów w Tarnopolu, 

• w październiku 1868 objął wikariat w Rychwałdzkie,

• w styczniu 1870 w Rajczy,

• w 1872 w Uszwi,

• później Łętowni,

• od 2.VI.1874 w Makowie. Tu nie układały mu się najlepiej warunki i

• 8.X.1875 został przeniesiony do Międzybrodzia i z tej placówki ks. Unger prosił ordynariusza przeniesienie go do opróżnionej Ochotnicy Dolnej. Ochotnica była już jednak zajęta, wiec 

• 30.XII.1875 otrzymał wikariat w Ciężkowicach.

• 11. XI.1880 został instytuowany na proboszcza w Okocimiu. Za jego proboszczowania zbudowano obecny kościół w Okocimiu. Swoją narodowość określił na zjeździe rodaków w Łącku 17/18.VII.1901. Powiedział wtedy "czuję się prawym synem tej ziemi".  Zmarł 25.VII 1903. Pochowany w Okocimiu. Odznaczony EC w 1898 (*). 

Syn  Antoniego, urzędnika prywatnego i Elżbiety z domu Walenta. Urodził się 7.IX.1865 w Mędrzechowie. Szkołę podstawową ukończył w parafii rodzinnej, gimnazjum Tarnowie (matura w 1886). Tutaj studiował teologię i 14.VI.1890 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa. I. Łobosa.

• Od 16.VI.1890 pracował jako wikary w Zaborowie,

• od 12.IV. 1891 w Otfinowie,

• od 17.VII 1902 w Ropczycach.

• 9.IX.1903 objął probostwo w Okocimiu. W 1913 zrezygnował z probostwa i przeszedł na emeryturę. Rezydował w Tarnowie w domu księży misjonarzy. Pracował w kurii diecezjalnej. Zmarł 20.V.1938 w Tarnowie. Spoczywa na starym cmentarzu w Tarnowie w grobowcu księży misjonarzy. Odznaczony EC (*)

KS. STANISŁAW MARCIN  KRZEMIENIECKI

( KUCIA)

(11.XI.1880 -6.VII.1925)

Syn Józefa Kuci, rolnika i pracownika browaru oraz Kunegundy z domu Gajda. Urodził się 11.XI.1880 w Jadownikach Podgórskich. Szkołę podstawową ukończył w miejscowości rodzinnej, gimnazjum (matura w 1899) w Tarnowie. Tutaj też studiował teologię i 29.VI.1903 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa. Wałęgi.

• Od 1.VIII 1903 pracował jako wikary w Szczucinie,

• od 1.VIII 1907 w Dębicy, był kapelanem spowiednikiem ss. służebniczek. Od 19.XI 1909 był katechetą szkół podstawowych żeńskich i gimnazjalnych.

• VIII 1913 objął probostwo w Okocimiu.

Zmarł 6.VII 1925 sanatorium w Davis (Szwajcaria). Przywieziony do Polski spoczął na cmentarzu przykościelnym  w Okocimiu.

Odznaczony EC (*)  6.X.1921. 

Syn Wincentego, rzemieślnika i Marianny Twardowskiej. Urodził się 10.I. 1897 w Starym Sączu. Szkołę podstawową ukończył w parafii rodzinnej, gimnazjum w Nowym Sączu. Teologię studiował w Tarnowie i tu 26.Vi.1919 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa. L. Wałęgi.

• Od 1.VIII 1919 pracował jako wikary Mielcu,

• od 25. VIII 1921w Tarnowie,

• w 1923 był wikariuszem eksponowanym w Filipowiczach.

• W roku 1925 objął probostwo w Okocimiu.

Zmarł 27.VI.1932 w Krakowie. Pochowany w Okocimiu.

Syn Wincentego, kuśnierza i Katarzyny Jarzębińskiej. Urodził się 28.IV.1898 w Starym Sączu. Jan był jedynym ich synem. Dlatego rodzice złożyli niemałą ofiarę Bogu, że mając jednego tylko syna nie zabraniali mu w pójściu za głosem powołania, lecz ochotnie oddali go na służbę Bożą. W domu rodzinnym otrzymał gruntowne wychowanie religijne, umiłowanie Kościoła i poszanowanie godności osobistej. Dlatego w życiu Ks. Dziekana Jana Skalskiego można wyróżnić trzy następujące cechy;

1. Troska o honor Boga

2. Posługa Słowa Bożego

3. Szafarstwo sakramentów Świętach.

Szkołę podstawową ukończył w parafii rodzinnej, gimnazjum w Tarnowie. Tutaj też studiował teologię i 29.VI. 1923 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa. L. Wałęgi.

• Od 24.VII 1923 pracował jako wikary w Padwi,

•  od 23.VI 1926 w katedrze tarnowskiej .W tym czasie uczył  tez religii w szkole podstawowej w Gumniskach.

•  21.XI.1932 został instytuowany na probostwo w  Okocimiu  Był dobrym duszpasterzem dawnego typu. Lubił pracę kancelaryjną i zaprowadził w niej pedantyczny porządek. Bardzo starannie przygotowywał kazania (na piśmie). Pozostało po nim kilkanaście tomów spisanych kazań które znajdują się w Archiwum Diecezjalnym w Tarnowie. Był dobrym katechetą. Do końca życia pełnił posługę w konfesjonale. 

• W 1939 był notariuszem, później dziekanem dekanatu czchowskiego.

• W 1976 ze względów zdrowotnych i z racji podeszłego wieku zrezygnował z probostwa i pełnionych urzędów. Rezydował na plebanii w Czchowie.

”Również w pracy duszpasterskiej był bardzo życzliwy i dużo pomagał. W dalszym ciągu prowadził kancelarię parafialną, w której praca tak bardzo go cieszyła i była olbrzymią częścią jego życia. Dużo spowiadał w parafii i w sąsiedztwie oraz chętnie z prawdziwą radością od czasu do czasu zastępował w sali katechetycznej. Jako jego następca jestem Mu za to wszystko bardzo wdzięczny. Szczególne podziękowanie wyrażam Mu za jego kapłańskie błogosławieństwo, którego mi udzielił przy przekazaniu parafii i ojcowskie traktowanie mnie przez trzy lata naszego wspólnego życia. A teraz, kiedy Pan wezwał Go już do siebie niech odpoczywa z Bogiem w pokoju.”  ( Ks. Józef Pamuła )

Zmarł 3.I.1979 szpitalu. Pochowany na cmentarzu w Czchowie. Po wybudowaniu kaplicy cmentarnej na cmentarzu w Czchowie około 1999 przeniesiony do krypty w podziemiach  kaplicy.

Odznaczony EC (*), RM (**).

KS. KAZEK FRANCISZEK

(14.II.1904-24.IX.1984)

Syn Franciszka i Małgorzaty z domu Curyło. Urodził się 14.II.1904 w Tarnowie Rzędzinie. Szkołę podstawową i gimnazjum (z maturą w 1922) ukończył w Tarnowie. Tutaj tez studiował teologię i 29.VI 1927 przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa. E. Komara.

• Od 1.VIII.1927 pracował jako wikary w Borowej,

• od 27.XI 1931 w Szczepanowie, od 5.IV. 1934 w Dębicy. 

• 15.VIII 1938 objął probostwo w Okocimiu. Utrzymywał w porządku budynki kościelne i plebańskie. Cichy pracownik Boży, skromny , pokorny, budował swoim przykładem. Był gorącym czcicielem Najświętszego Sakramentu. Był obdarzony talentem poetyckim.

Z powodu starości i choroby 22.VIII.1977 otrzymał adiutora w osobie ks. Stanisława Gutowskiego. Rezydował w Okocimiu. Zmarł 24.IX.1984.

Spoczywa na cmentarzu Okocimiu.

Odznaczony EC (*) i RM(**) 1. XII.1954.

(CUR 135 /1985/ 163 Szwarga K. "Ks. Kapłani zmarli 1984")

Tablica pamiątkowa odsłonięta w dniu 24.09.2004 na pamiątkę 46 - letniej posługi kapłańskiej. Wielu z Nas doskonale pamięta śp. Ks. Franciszka Kazka. Można by rzec, że widzimy Go przemierzającego ścieżki i pola Okocimia lub siedzącego w konfesjonale, zatopionego w modlitwie.

Iluż z Nas doznało Jego pomocy, zarówno duchowej jak i materialnej. Jakże wielki był przykład Jego życia. Dla wielu osób, które spotkał na drodze swojego życia był wzorem człowieka, kapłana. Był zawsze tam gdzie był potrzebny. Nie zważając na deszcz i śnieg szedł z posługą kapłańską do chorych i umierających lub odprowadzając zmarłych na miejsce ich wiecznego spoczynku.

Próbował stawiać czoło wyzwaniom czasu, przemianom politycznym i społecznym. Z brewiarzem czy książką w ręku lub skonstruowanym przez siebie narzędziem do pielenia chwastów, szedł wśród pól obsianych zbożem, modląc się i pracując, aby wydały plon obfity.

Kiedy jesteśmy w kościele, nieraz zdaje się, że tam wysoko na ambonie stoi ksiądz Kazek, aby słowem i gestem przekazać Bożą naukę. Wdzięczni mieszkańcy Okocimia uczcili pamięć swojego długoletniego proboszcza nazywając jedną z ulic Jego imieniem. Wielu przychodzi na miejsce Jego spoczynku, aby zapalić znicz i pomodlić się o spokój Jego duszy.

Wierzmy że Dobry Bóg, który zna serca i umysły nasze i widzi czyny nasze, przyjął Go do Swojej chwały aby mógł wraz z Nim radować się szczęściem wiecznym.

Si vitae meritis respondent Gloria famae, nulla tuos actus poterit abolere vetustas.
(Jeśli zasługom życia równa odpowiada chwała, nigdy czas nie zdoła zatrzeć czynów twoich.)

Janusz Pajor

Listopad 2011 r.

(*) EC (łac. Expositorium Canonicale) - najczęściej dawane, przez biskupa na wniosek dziekana, odznaczenie diecezjalne, dające odznaczonemu kapłanowi tytuł kanonika i prawo noszenia krótkiej czarnej pelerynki przyszywanej do sutanny. Tytuł ten miał prawie każdy starszy wiekiem proboszcz.

(**) RM (łac. Rochettum et Mantolettum) wyższy i rzadziej udzielany, stopień kanonika katedralnego, dający prawo do noszenia rokiety (komża podszyta fioletowym płótnem) i mantoletu wzorowanego na chórowym stroju kanoników katedralnych.