Związki Radłowa z Okocimiem.

Rok 1871. 16 września tegoż roku w kościele radłowskim p. w. św.  Jana Chrzciciela odbywają się śluby, pochodzącej z Radłowa, Teresy Felgel, l.25 z Michałem Rossknechtem l.25, zarządcą dóbr okocimskich. Młodej parze błogosławi ks. Marcin Goliński, tutejszy proboszcz, piastujący ten urząd w l. 1868-1877. Świadkami są: Jan Goetz -Okocimski, właściciel browaru oraz brat panny młodej, Konrad Felgel, inżynier kolei  wiedeńskiej.

Rodzina Felglów – przodkowie Teresy Felgel, która urodziła się w Radłowie 15.09.1846, wywodzili się z terenu czeskich Moraw, dokładnie z m. Fulnek. Terasa była szóstym z kolei dzieckiem Wilhelma (handlarz zbożem) i Joanny z Weberów . Rodzeństwo Teresy, to w kolejności: Robert-ur.1837, Maria-ur.1839, poślubiła Józefa Woegerbauera,  prof. gimn. w Tarnowie, potem w Salzburgu-Austria, wspomniany już Konrad-ur.1841, Wilhelm-ur.1842, Berta-ur.1844 (malarka) i Emma-ur.1850 (nauczycielka robót ręcznych). Wszyscy urodzeni w Radłowie.

Rodzina Rossknechtów-pan młody, Michał Rossknecht, s. Karola i Joanny z Goetzów (ta ostatnia, to siostra Jana Goetza, właściciela browaru w Okocimiu), urodził się 17.09.1846 w miejscowości  Pfullendorf, w księstwie Hohenzollern-Sigmaringen (Badenia -Wirtembergia). W 1862 r. Michał został sprowadzony do Okocimia przez swojego wuja, obejmując już w 1884 stanowisko dyrektora tamtejszego browaru, potem objął także funkcję dyrektora browaru w Krakowie. Rossknecht  przyczynił się do szybkiego rozwoju i unowocześnienia okocimskich zakładów browarniczych -  wybudował nową warzelnię, nową słodownię pneumatyczną, laboratorium chemiczne. Działał też charytatywnie, był m.in. kasjerem i rachmistrzem  Kasy Wsparcia Chorych, założonej dla robotników okocimskich. Zmarł w 1912 r. w Krakowie, pochowany w grobowcu rodzinnym w Okocimiu Górnym.

 

Rodzina Michała i Teresy Rossknechtów

(fot. Witold Dobrowolski, Radło, 1(13) luty 2010)

Z małżeństwa z Teresą  z Felglów (zm. 20.03.1917 Okocim) miał dziewięcioro dzieci- 7 córek i 2 synów:

Bobrichowie – rodzina Rossknechtów, właśnie przez Teresę Felgel, była spokrewniona z  rodziną Konrada Bobricha (1857-1944), s. Józefa i Ewy z d. Weber, nadzorcą lasów radłowskich. Bobrichowie też byli „napływowi”, przybyli bowiem do Radłowa i tu mieszkali do końca II wojny światowej, z tzw. Śląska Austriackiego (dzisiejsze pn. Czechy), najprawdopodobniej w połowie XIX w., w związku z zakupem dóbr radłowskich przez hr. Badenfelda. W roku 1892, wspomniany już Michał Rossknecht, wówczas, jak zapisano w metryce „pełnomocnik hr. Goetza z Okocimia”, wraz z Franciszkiem Pauerem, prefektem lasów ks. Sanguszki, byli świadkami na ślubie Konrada Bobricha z Józefą Wąsowicz (1871-1950). Obydwoje spoczywają na cmentarzu radłowskim. Mieli 4-ro dzieci: Józef, Jan, Alfred i Stefania (urodzeni w leśnictwie Waryś, k. Radłowa). Rodzina Bobrichów, od połowy lat 20-tych XX w. do wybuchu wojny, zamieszkiwała w pałacu Dolańskich.[1]

Badenfeldowie – nabyli dobra radłowskie już prawdopodobnie ok. 1830 r. W Radłowie osiadł Wilhelm von Badenfeld, autor wydanych  „Wspomnień galicyjskich” („Erinnerungen an Galizien”), budowniczy klasycystycznego pałacu w Radłowie. Rodzina Badenfeldów, a właściwe „Czajków”, bo takie było pierwotne nazwisko, wywodziła się ze Śląska Opawskiego-Austriackiego. Ród Czajków pochodził ze starej arystokracji czeskiej, a nestor tego rodu,  Karl Anton Czajka (zm.1809) został wyniesiony przez cesarzową Marię Teresę do stanu szlacheckiego  i otrzymał tytuł „von Badenfeld”. W roku 1791 od diecezji ołomuckiej nabył za 113 tys. guldenów dobra Rosswald (dziś- Slezske Rudoltice), które stały się siedzibą rodową Badenfeldów do 1889 r., kiedy to majątek został sprzedany fabrykantowi sukna, Heinrichowi Steuerowi za sumę 275 tys. guldenów. Karl Czajka zasłużył się na polu industrializacji kraju - jego najmłodszy syn i sukcesor dóbr Rosswald, Eduard (Freiherr)  von Badenfeld (ur. 1800, zm.1860), zasłynął jako dobroczyńcza i poeta. Tworzył pod pseudonimem „Eduard Silesius”, lirykę i poezję dramatyczną oraz dzieła filozoficzne. To właśnie on, wraz z bratem Wilhelmem Badenfeldem, wg. tzw „Schematyzmów galicyjskich” z 1844 r., pełnił  patronat nad Radłowem. [2]