Łoza
Emil, urodził się 13 maja 1912 roku w miejscowości
Płaza koło Chrzanowa. Dzieciństwo i młodość spędził w Brzesku. W
1931 roku ukończył Państwowe Gimnazjum w Brzesku i zdał egzamin
maturalny. Następnie rozpoczął studia na wydziale Lekarskim
Uniwersytetu Warszawskiego. W dniu 1 marca 1939 roku otrzymał
dyplom lekarza medycyny. W czasie studiów osobiście poznał
franciszkanina - ojca Maksymiliana Marię Kolbego - obecnie
wyniesionego na ołtarze do godności świętych. Tam wspólnie
redagowali – ukazującą się do dnia dzisiejszego gazetę pt.
„Rycerz Niepokalanej”.
Emil zajmował się działem medycznym. W czasie wojny Emil był
lekarzem wojskowym. Pełnił wiele funkcji, m.in. był kierownikiem
szpitala i ordynatorem Domu Ozdrowieńców w Warszawie.
Zorganizował punkt sanitarny przy ul. Krasickiego - a po jego
zbombardowaniu - uruchomił szpitalik przy ul. Pilickiej w
Warszawie. Przebywał także w obozie w Pruszkowie. Po zwolnieniu
z obozu, doktor Łoza powrócił w rodzinne strony i podjął się
pełnienia posługi medycznej w Uszwi - oddalonej o 7 km od
Brzeska - notabene mojej rodzinnej miejscowości.
Po zakończeniu wojny, Emil ŁOZA rozpoczął karierę naukową na Uniwersytecie Łódzkim, w katedrze prof. Stanisława Kapuścińskiego, jako asystent w Klinice Dermatologicznej. Prowadził badania w zakresie biochemii skóry. Po zrobieniu specjalizacji z dermatologii, przeniósł się do Zakładu Chemii Fizjologicznej. W 1951 roku obronił doktorat w Akademii Medycznej w Łodzi, a już w roku 1953, rozpoczął przewód habilitacyjny z dziedziny nukleoproteidów łusek łuszczycy. W rezultacie Komisja Kwalifikacyjna dla Pracowników Nauki dała mu nominację na docenta.
Z dniem 1 stycznia 1968 roku objął funkcję kierownika Zakładu Biochemii Uniwersytetu Łódzkiego. W tym samym roku otrzymał także tytuł profesora honorowego Uniwersytetu Lekarskiego w Kongo (Afryka). Emil Łoza kontynuował także naukę na zagranicznych uczelniach. Studiował m.in. w Instytucie Pasteur’a w Paryżu, Instytucie Biochemii i Genetyki w miejscowości Gif sur Yvette pod Paryżem, a także w Instytucie Nobla w Sztokholmie. W 1975 roku otrzymał tytuł nadzwyczajnego nauk przyrodniczych, nadawany w wówczas przez Radę Państwa. Ostatnie 12 lat swojego życia spędził w Brzesku.
Za wybitne osiągnięcia naukowe i całokształt działalności, otrzymał wiele odznaczeń, m.in. Krzyż Maltański, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski i wiele innych. Emil ŁOZA zmarł 3 marca 1998 roku. Miał 86 lat. Jest pochowany w rodzinny grobowcu na cmentarzu komunalnym w Brzesku.
Emil Łoza był jednym z sześciu dzieci Stefanii i Bazylego Łozów, więcej »
Marek Białka